A day to remember… 1/2 [ACCEPT]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Objec­tion over­ruled” – ACCEPT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1993
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: RCA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ACCEPT
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Udo Dirkschneider
Κιθάρα – Wolf Hoffmann
Μπάσo – Peter Baltes
Drums – Ste­fan Kaufmann

Σοκ μεγατόνων! Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1993 και το παραδοσιακό heavy met­al διανύει ουσιαστικά τον πρώτο χρόνο της δύσκολης διαδρομής του όπου το grunge και ο εναλλακτικός ήχος έχουν πάρει τα ηνία καθηλώνοντας εμπορικά το hard rock και το heavy met­al.  Λίγους μήνες νωρίτερα έχουν γίνει γνωστά τα νέα της επανασύνδεσης των ACCEPT αν και δεν ήταν ακόμη σαφές αν θα συμμετέχει σε αυτό ο Jorg Fish­er. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Hoff­mann μας έλεγε ότι απλούστατα δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα ίχνη του εκκεντρικού κιθαρίστα κάτι που επιβεβαίωσε και ο Udo. Δεν σας κρύβω ότι όταν πήρα στα χέρια μου το δίσκο και πρόσεξα ότι ο Hoff­mann ήταν ο μοναδικός κιθαρίστας, είχα τις επιφυλάξεις μου καθώς οι ACCEPT φημίζονταν πάντα για τη διπλή κιθαριστική επίθεση τους. Κάθε αμφιβολία, όμως, διαλύθηκε με την είσοδο του CD στο στερεοφωνικό…

Σοκ μεγατόνων, μέρος δεύτερο! Και αν το σοκ της επανασύνδεσης ήταν μεγάλο, το πραγματικό σοκ ήλθε με την ακρόαση του δίσκου! Από τις πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού και την καταιγιστική συνέχεια με τα “I don’t wan­na be like you”, “Pro­tec­tors of ter­ror” και “Slaves to met­al”, καταλάβαινες αμέσως δύο πράγματα: α) οι Γερμανοί είχαν επιστρέψει για τα καλά με άγριες διαθέσεις και β) μας είχαν λείψει πάρα πολύ αφού είχαν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια (μία αιωνιότητα τότε) χωρίς τον Στρατηγό πίσω από το μικρόφωνο. Ο κλασικός ήχος των ACCEPT ξεχυνόταν σε όλο του το μεγαλείο από τα ηχεία του στερεοφωνικού ενώ ο Hoff­mann κάλυπτε και με το παραπάνω το κενό του Fis­ch­er αναλαμβάνοντας όλες τις κιθάρες. Ναι, σίγουρα, το “Objec­tion over­ruled” έβγαζε πιο ξεκάθαρα τις επιρροές από AC/DC (ειδικά σε κομμάτια σαν το “Dona­tion” και το “Bul­let­proof”) αλλά αυτό γινόταν με έναν πολύ έξυπνο τρόπο και πάντα μέσα από το φίλτρο των ACCEPT. Η χημεία μεταξύ των τεσσάρων μουσικών ήταν ολοφάνερη και αισθανόσουν ότι δεν είχε περάσει ούτε μία μέρα από το “Russ­ian Roulette” ενώ ακόμη και ο πιο σκληροπυρηνικός οπαδός της μπάντας δεν γινόταν να μείνει ασυγκίνητος από την απίστευτη μπαλάντα “Amamos la vida” που για τον γράφοντα αποτελεί όχι μόνο την κορυφαία στιγμή του δίσκου αλλά ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν συνθέσει ποτέ οι ACCEPT!

Για πολλά χρόνια, το “Objec­tion over­ruled” περνούσε κάπως απαρατήρητο από τα ραντάρ των οπαδών της μπάντας. Όχι ότι δεν έχαιρε εκτιμήσεως ή κάτι τέτοιο αλλά διότι ήταν σαν ένα ξεκάρφωτο άλμπουμ ανάμεσα στα κλασικά άλμπουμ των 80s και στις …παράταιρες ηχητικές παρεμβάσεις των “Death row” και “Preda­tor”. Ευτυχώς, όμως, και οι ίδιοι οι ACCEPT το έχουν επαναφέρει κάπως στο προσκήνιο παίζοντας ορισμένα τραγούδια του δίσκου στις τελευταίες περιοδείες τους με τον Tornil­lo πίσω από το μικρόφωνο. Όπως και να έχει, πάντως, το “Objec­tion over­ruled” δεν είναι μονάχα ένας εξαιρετικός δίσκος-επιστροφή για τους Γερμανούς (και το heavy met­al γενικότερα) αλλά ένας ΚΛΑΣΙΚΟ άλμπουμ το οποίο στέκεται επάξια δίπλα στα “Met­al heart”, “Break­er”, “Rest­less and wild” κτλ. 

Did you know that:

• Στην περιοδεία για την προώθηση του “Objec­tion over­ruled” οι ACCEPT έπαιξαν για πρώτη φορά στη χώρα μας στο θρυλικό Ρόδον Club.
• Ο Hoff­mann ασχολείται επαγγελματικά εδώ και πολλά χρόνια με τη φωτογραφία. Το εξώφυλλο του δίσκου με τα δεμένα χρόνια είναι δική του ιδέα και η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον ίδιο.
• Στην ιαπωνική έκδοση του δίσκου υπάρχει σαν bonus track το “Rich and famous” το οποίο βέβαια ήταν διαθέσιμο και στο CD sin­gle του “All or nothing”.

Σάκης Νίκας