A day to remember… 1/3 [SOILWORK]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The liv­ing infi­nite” – SOILWORK
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jens Bogren, SOILWORK
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Bjorn Strid – φωνητικά
Syl­vain Coudret – κιθάρες
David Ander­s­son – κιθάρες
Ola Fink – μπάσο
Sven Karls­son – πλήκτρα
Dirk Ver­beuren — ντραμς

Ένας ακόμα δύσκολος δίσκος για τους SOILWORK, το “The liv­ing infi­nite”, υπήρξε ένα state­ment του τύπου «είμαστε ακόμα ζωντανοί». Ένατο άλμπουμ, λοιπόν, για τους melod­ic death met­allers, όπου είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που τους συνέβαινε. Ο κιθαρίστας και ιδρυτικό τους μέλος, Peter Wich­ers, κι εκ των βασικών συνθετών του σχήματος, αποφάσισε για δεύτερη φορά, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, να αποχωρήσει από το συγκρότημα, πλέον οριστικά.

Οι SOILWORK, βρέθηκαν, λοιπόν, στη δυσάρεστη και δύσκολη θέση, να πρέπει να μάθουν να ζουν χωρίς την παρουσία του Wich­ers κι έπρεπε να αποδείξουν με πειστικό τρόπο, ότι δεν ήταν εξαρτημένοι από εκείνον. Ο Bjorn “Speed” Strid, φαίνεται ότι το πήρε προσωπικά, θέλοντας να μην φανεί η απουσία του συνιδρυτή του σχήματος και ξεκίνησε να συνθέτει τραγούδια κι εκείνος (έγραψε μόνος ή μαζί με άλλους, 8 τραγούδια του “The liv­ing infi­nite”) και πήρε στη θέση του κιθαρίστα τον –συγχωρεμένο πλέον- David Ander­s­son, με τον οποίο έμελλε να παίξουν μαζί στους σπουδαίους NIGHT FLIGHT ORCHESTRA, έχοντας φανερώσει μία μοναδική χημεία.

Τέτοιος ήταν ο οίστρος τους, που έγραψαν 20 τραγούδια (δηλαδή παραπάνω ήταν, αλλά αυτά θα τα πούμε αργότερα), οπότε το “The liv­ing infi­nite” βγήκε ως διπλός δίσκος, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Και μιλάμε για γεμάτο διπλό άλμπουμ, αφού είχε διάρκεια σχεδόν 85 λεπτά. Σε γενικές γραμμές, είμαι αντίθετος με τους διπλούς δίσκους, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για σχήματα του συγκεκριμένου είδους. Εδώ όμως έχουμε ένα αποτέλεσμα πολύ σπουδαίας έμπνευσης.

Τα άλμπουμ του σχήματος από το “A predator’s por­trait” μέχρι και το “Stab­bing the dra­ma”, τα θεωρούσα εξαιρετικά, τα δύο επόμενα όμως, το “Sworn to a great divide” και το “The pan­ic broad­cast”, μου έδειχναν ένα σχήμα λίγο πιο μπερδεμένο, που προσπαθούσε να βάλει αρκετά στοιχεία από το met­al­core που μεσουρανούσε τότε, μέσα τον ήχο του κι αυτό δεν με ικανοποιούσε. Το “The liv­ing infi­nite”, ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο CD έχει τον κλασικό ήχο των SOILWORK, με τις τρομερές μελωδίες, τα hooks, τα ποικιλόμορφα φωνητικά του Strid και το ασύλληπτο παίξιμο του Ver­beuren στα τύμπανα, ενώ το δεύτερο CD, βγάζει έναν μεγαλύτερο πειραματισμό, με instru­men­tal, με πιο αργά τραγούδια, με χρήση ακουστικής κιθάρας, χωρίς όμως να χάνει τον χαρακτήρα του.

Κομβικό τραγούδι, θεωρώ το “The windswept mer­cy”, που θεωρώ ότι είναι το πρώτο «NIGHT FLIGHT ORCHESTRA τραγούδι», σε δίσκο των SOILWORK. Υπάρχουν όμως κι άλλες εξαιρετικές στιγμές, όπως το “Spec­trum of eter­ni­ty”, το “This momen­tary bliss” (τι κλασικό SOILWORK τραγούδι, αλήθεια), το “Ves­ta”, το “Drown­ing in silence”, το “Long live the mis­an­thrope”, το “Leech” ή το “Rise above the sen­ti­ment”. Προφανέστατα, υπάρχουν fillers, όσο και να πιστεύουν οι Σουηδοί το αντίθετο, όμως είναι τόσα τα καλά τραγούδια, που χορταίνεις από το περιεχόμενο του δίσκου. Το “The liv­ing infi­nite” ήταν ένας πολύ δύσκολος δίσκος στο φτιάξιμο, υπό συνθήκες που θα μπορούσαν να έχουν λυγίσει το σχήμα, τα κατάφεραν όμως υπέροχα.

Did you know that: 

• Ήταν τέτοιος ο οίστρος τους, που είχαν αξιόλογα τραγούδια τα οποία έμειναν απ’ έξω και κυκλοφόρησαν στο EP “Beyond the infi­nite”, το οποίο βγήκε μόνο στην Ασία, αλλά τελικά, το 2016, μπορέσαμε να τα ακούσουμε στη συλλογή τους “Death resonance”.
• Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος τους, με τον μπασίστα Ola Fink, ο οποίος έπαιζε μαζί τους από το ντεμπούτο τους.

Σάκης Φράγκος