A day to remember… 12/11 [OPETH]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Deliv­er­ance” – OPETH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Music for Nations
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: OPETH, Steve Wilson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mikael Åker­feldt – Κιθάρες, Φωνητικά
Peter Lind­gren – Κιθάρες
Martín Mén­dez – Μπάσο
Mar­tin Lopez — Τύμπανα

OPETH. Παλιοί, ορθόδοξοι. Pro­gres­sive Death Met­al στα καλύτερα του. Δημιουργικότητα, έμπνευση, συνθετικό μεγαλείο. Το “Deliv­er­ance”, άξιος διάδοχος των ιερών τεράτων που λέγονται “Still life” και “Black­wa­ter park”. Συνεχίζοντας ένα εξαιρετικό σερί δίσκων, είκοσι χρόνια πριν, οι Σουηδοί παρέδωσαν ακόμα μία αψεγάδιαστη δουλειά, που τους μεγάλωσε ακόμα περισσότερο ως καλλιτέχνες και ως όνομα, ανοίγοντας τους ακόμα περισσότερους δρόμους και ανεβάζοντάς τους σε ένα στάτους αξιοζήλευτο.

Με όπλο τον (ως τότε) χαρακτηριστικό τους ήχο, οι OPETH προσφέρουν συνθέσεις τόσο τεράστιες και συναισθηματικά σκοτεινές που η διάθεσή του ακροατή δεν έχει άλλη επιλογή από το να διαμορφωθεί ανάλογα με την ατμόσφαιρα που δημιουργείται, καθιστώντας την έρμαιο του κλίματος που της προσφέρουν οι μουσικοί. Μία εσωτερική ανεξερεύνητη αναστάτωση η οποία είναι τόσο εμφανής, που σε παρασέρνει προτού καν καταλάβεις τι είναι αυτό που σε χτύπησε τόσο ανελέητα.

Οι απόλυτοι πρωτοπόροι του Pro­gres­sive Death Met­al, μέσα σε λιγότερο από 62 λεπτά και μόλις έξι τραγούδια, τα πέντε εκ των οποίων με διάρκεια άνω των δέκα λεπτών το καθένα, παρουσιάζουν ένα άλμπουμ  που απαιτεί την απόλυτη προσοχή του ακροατή. Δεν επιτρέπει εξωγενείς αποσπάσεις, αποζητά και επιβάλλει την κυριαρχία του στο νου και τις αισθήσεις αυτών που επιλέγουν να συνταξιδέψουν μαζί με τους OPETH σε αυτή τους τη διαδρομή εσωτερικών αναζητήσεων. Το “Deliv­er­ance” είναι συνολικά πιο ευγενικό από οποιονδήποτε από τους προκατόχους του, προσεγγίζοντας τους ακροατές με στοιχειωτικές μουσικές αποχρώσεις και αριστοτεχνική δυναμική αντί να τους κατακλύζει με τεράστια και ενίοτε αποπνικτική πολυπλοκότητα. Κυριαρχείται όμως, όπως πάντα, από επιβλητικές συνθέσεις, αποδεικνύοντας ότι αυτή είναι η δημιουργική εξέλιξη που οδηγεί στην τελειότητα και αναζητούσαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του.

Αν και περιέχει αρκετά μαλακά μέρη, το “Deliv­er­ance” μπορεί να θεωρηθεί, μαζί με τους τρεις πρώτους δίσκους των OPETH, ένα από τα πιο “met­al” άλμπουμ που κυκλοφόρησε το συγκρότημα. Τα τραγούδια είναι εξαιρετικά βαριά και, μερικές φορές, αρκετά γρήγορα, με τον ήχο της κιθάρας να αναλαμβάνει προφανώς τον κύριο ρόλο, συνοδευόμενη πάντα από τα δυνατά ντραμς του αξιοθαύμαστου Mar­tin Lopez.

Ακόμα κι αν αυτό το άλμπουμ υποτίθεται ότι αντικατοπτρίζει τη σκοτεινή πλευρά των Σουηδών, εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για τα συναισθήματα των ακροατών τους προσφέροντάς τους δύο μεγαλειώδη κομμάτια που μας αφήνουν να προβλέψουμε τι θα επιφέρει στην εξέλιξη της μπάντας το μελλοντικό “Damna­tion”. Για δύο κομμάτια, οι OPETH μας βυθίζουν σε έναν κόσμο παγωμένης ομορφιάς και βαθιάς θλίψης με το ακουστικό ορχηστρικό “For absent friends” και το ημιακουστικό “A fair judge­ment”, στο οποίο οι μελωδίες αναμειγνύονται με τα άψογα καθαρά φωνητικά του Åkerfeldt.

Το “Deliv­er­ance”  δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα εύκολο άλμπουμ, αλλά και πάλι, ποιο άλμπουμ των OPETH είναι; Αυτό που είναι εμφανές όμως, είναι η αξιοσημείωτη ακρίβεια της μουσικότητας, η παραγωγή (από τους OPETH και τον Steve Wil­son) και το εκπληκτικό βάθος της συγγραφής τραγουδιών από τον Mikael. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το “Deliv­er­ance” αποτυγχάνει να ανοίξει νέους δρόμους. Αντίθετα, παρουσιάζονται πολλές εξελίξεις στο άλμπουμ. Αυτό το άλμπουμ σηματοδοτεί τεράστια βήματα προς τα εμπρός για το συγκρότημα, το οποίο με τη σειρά του προφανώς και δεν θα επαναπαυτεί σε αυτές και φυσικά θα συνεχίσει και στο μέλλον να εξερευνά, να αναζητά να εξελίσσεται.

Φανούρης Εξηνταβελόνης