A day to remember.. 15/10 [MY DYING BRIDE]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “A map of all our fail­ures” — MY DYING BRIDE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ:  Peaceville
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Mags
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Andrew Craighan — Κιθάρες 
Aaron Stainthor­pe – Φωνητικά
Hamish Glen­cross – Κιθάρες
Lena Abé – Μπάσο
Shaun Mac­gowan — Πλήκτρα, Βιολί

Δέκα χρόνια έχουν κιόλας περάσει από την ενδέκατη δισκογραφική δουλειά των Βρετανών MY DYING BRIDE. Δέκα χρόνια από τότε που το “A map of all our fail­ures” μπήκε στις ζωές μας, για να αποδώσει με τον πλέον εμφατικό τρόπο μία από τις στροφές στην καριέρα του συγκροτήματος που είχε ήδη αρχίσει να γίνεται εμφανής από το “Evin­ta” του 2011. Η αλλαγή του λογότυπου του συγκροτήματος στο εξώφυλλο του δίσκου, ήρθε ως η απόλυτη επιβεβαίωση των παραπάνω, με τον Aaron Stainthor­pe να δηλώνει ότι το άλμπουμ είναι πολύ κοντά στο “For lies I sire”, αλλά η μουσική έχει εξελιχθεί. Φυσικά, η εξέλιξη της μουσικής που αναφέρει ο Stainthor­pe, είναι τόσο μεγάλη, που δύσκολα βρίσκει κανείς ομοιότητες, πέραν της δεδομένης μελαγχολικής διάθεσης που όλα τα άλμπουμ του συγκροτήματος εκπέμπουν, ενώ οι στίχοι, είναι πάντα ποιητικοί και άπτονται θεμάτων όπως η θρησκεία, η απώλεια, η αγάπη και το πάθος.

Αυτό που αντιπροσωπεύει το “A map of all our fail­ures” είναι η τελειοποίηση (όπως την αντιλαμβανόταν εκείνη τη περίοδο το σχήμα), σε αντίθεση με την επανεφεύρεση του ήχου τους και σίγουρα αυτό θα περίμεναν οι περισσότεροι από το συγκρότημα. Δεν υπάρχει μόνο μια οικειότητα εδώ, αλλά και μια αίσθηση ότι το συγκρότημα πραγματικά εξελίσσει έναν ολόκληρο ήχο που όχι μόνο βοήθησαν να εφευρεθεί αλλά και να παραμείνουν από τους κύριους εκφραστές του. Σχεδόν μόλις ο δίσκος ξεκινά, ο ακροατής νιώθει δέος από τα μεγαλοπρεπή riff που παραπέμπουν στο “Monothe­ist” των CELTIC FROST, τα κρουστά που ολοκληρώνουν αλλά δεν επισκιάζουν ποτέ τις πένθιμες μελωδίες, που με κάποιο τρόπο κάνουν πάντα χώρο για την ξεχωριστή φωνή του Aaron, η οποία μεταβαίνει από τον προφορικό λόγο σε καθαρά τραγουδισμένα αποσπάσματα και σε σημεία, σε μερικές από τις πιο παλιές φωνητικές του επιθέσεις.

Δεν υπάρχουν πολλά που δεν έχει κάνει αυτή η μπάντα. Παρέχουν στον ακροατή ένα συναισθηματικό και σκοτεινό στυλ μουσικής που πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να μιμηθούν. Τούτου λεχθέντος, αυτό τους αφήνει λίγο «δεσμευμένους» για τις όποιες στροφές στην καριέρα τους. Κάποιοι μπορεί να βρήκαν το “For lies I sire” «λίγο» σε σχέση με τις δυνατότητες του γκρουπ (αλλά εξακολουθεί να είναι ένα υπέροχο άλμπουμ) οπότε το ένα βήμα παραπάνω που κάνουν οι MY DYING BRIDE εδώ, σίγουρα δεν μπόρεσε να αφήσει άπαντες ικανοποιημένους. Αυτό που έκαναν όμως, το παρέδωσαν με μεγάλο στυλ. Χρειάζεται μόνο το πρώτο τραγούδι για να αντιληφθεί κανείς ότι έχει να κάνει με ένα αληθινό MY DYING BRIDE άλμπουμ. Τα “Like a per­pet­u­al funer­al” και   “A Tapes­try Scorned”, είναι δύο εξαιρετικά τραγούδια, με πολύ δυναμική και πάθος, ενώ όλες οι πτυχές της καριέρας των MY DYING BRIDE καλύπτονται στο ομώνυμο  “A map of all our fail­ures”.  Όλα τα φωνητικά στυλ και το πλήρες φωνητικό φάσμα του Aaron, οι στοιχειωτικές αρμονίες της κιθάρας, τα πλήκτρα και το βιολί και η επική σύνθεση τραγουδιών που είναι δικό τους και μόνο δικό τους σήμα κατατεθέν.

Οι MY DYING BRIDE, έχουν τόσα πολλά υπέροχα άλμπουμ, είναι σχεδόν απίθανο να έχεις ένα αγαπημένο αφού καταφέρνουν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσο καλά και τόσο μοναδικά με κάθε κυκλοφορία τους. Το “A map of all our fail­ures”, παρά την διαφορετικότητά του, δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα και συνεχίζει να είναι μια δουλειά που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή ενός από τους μεγάλους της Τριάδας της Peaceville. 

Φανούρης Εξηνταβελόνης