A day to remember… 23/11 [DESTRUCTION]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Spir­i­tu­al geno­cide” – DESTRUCTION 
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: DESTRUCTION
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Schmier
Κιθάρες – Mike Sifringer
Μπάσο – Schmier
Drums – Wawrzyniec “Vaaver” Dramowicz

To δέκατο τρίτο άλμπουμ των θρυλικών Γερμανών thrash­ers DESTRUCTION με τίτλο “Spir­i­tu­al geno­cide” βρήκε τη μπάντα να κινείται με σπασμένα τα φρένα. Μόλις έναν χρόνο πριν, είχαν κυκλοφορήσει το “Day of reck­on­ing”, έναν δίσκο που, κακά τα ψέματα, δεν συγκαταλέγεται και στις καλύτερες στιγμές τους. Παρόλα αυτά ο Schmi­er θεώρησε ότι υπήρχαν ακόμα αρκετές ιδέες για ένα νέο άλμπουμ και αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι το 2012 οι DESTRUCTION έκλειναν 30 χρόνια ύπαρξης, η κυκλοφορία ενός επετειακού δίσκου κρινόταν επιβεβλημένη. Το πλάνο λοιπόν ήταν να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με νέα τραγούδια αλλά και με πολλούς καλεσμένους για να εορταστεί κατάλληλα η τριακονταετία. Πραγματικά, τα ονόματα που διαβάζουμε στα cred­its εντυπωσιάζουν. Tom Angel­rip­per των SODOM, Gerre από τους TANKARD, Oi Drake των EVILE αλλά και οι παλιοί συνοδοιπόροι των Schmi­er και Mike, Har­ry Wilkens και Oliv­er Kaiser, είναι μέσα στο “Spir­i­tu­al geno­cide”. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

Μα φυσικά η συνθετική ποιότητα των τραγουδιών. Χωρίς να είναι κακό άλμπουμ, το “Spir­i­tu­al geno­cide” απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί κλασικό DESTRUCTION άλμπουμ. Αρκετά πιο βελτιωμένο από τον προκάτοχό του αλλά όχι σε θεαματικό βαθμό, το “Spir­i­tu­al geno­cide” ξεφεύγει οριακά από το να χαρακτηριστεί βαρετός δίσκος. Σε αυτό συνηγορούν η κομματάρα “Car­ni­vore”, το συναισθηματικά φορτισμένο “Lega­cy of the past” το εξαιρετικό ομώνυμο και το πολύ δυνατό “ No signs of repen­tance”. Από εκεί και πέρα, αν και μιλάμε για thrash δίσκο, η ακρόαση του “Spir­i­tu­al geno­cide” κυλάει βασανιστικά αργά, κάτι που δεν άλλαξε ακόμα και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια που άκουσα ξανά το άλμπουμ με αφορμή τη στήλη αυτή. Προφανώς η μπάντα ήθελε οπωσδήποτε να κυκλοφορήσει έναν δίσκο με αφορμή τα 30 χρόνια της, αλλά έχω την εντύπωση ότι βιάστηκε, καθώς και το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο “Day of reck­on­ing” και το “Spir­i­tu­al geno­cide”, ήταν απελπιστικά μικρό αλλά και το άλμπουμ ακούγεται σε σημεία ανέμπνευστο και αυτό για μια μπάντα του βεληνεκούς των DESTRUCTION είναι πλήγμα. Φυσικά υπάρχουν και οι αντίθετες γνώμες που γουστάρουν πολύ την τραχύτητα του άλμπουμ. Και εμένα μου αρέσει η τραχύτητα και ο όγκος του, σκεφτείτε όμως πόσο διαφορετικό θα ακουγόταν το “Spir­i­tu­al geno­cide” αν και τα υπόλοιπα τραγούδια βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο με τα προαναφερθέντα.

Για την απόδοση της μπάντας, ούτε λόγος, φοβερή για μια ακόμα φορά, με τα κιθαριστικά solos του Sfiringer αλλά και των καλεσμένων Wilkens και Drake να αποτελούν έναν πολύ σημαντικό λόγο για να ακούσει κανείς το συγκεκριμένο άλμπουμ. Το πρόβλημα με το “Spir­i­tu­al geno­cide” ήταν ότι δεν κατάφερε να ξεκολλήσει τη μπάντα από το συνθετικό τέλμα που είχε βυθιστεί. Εντάξει, όχι εντελώς, καθώς όπως προαναφέραμε υπήρχαν σαφέστατα ψήγματα ανάκαμψης, κάτι που επιβεβαιώθηκε περίτρανα με το εξαιρετικό “Under attack” του 2016.

Did you know that:

Παραδοσιακά το άλμπουμ κλείνει με μια διασκευή, αυτή τη φορά στο “Princess of the night” των SAXON. Στην lim­it­ed edi­tion μπορείτε να βρείτε, εκτός από την εν λόγω διασκευή, μια φανταστική εκτέλεση του “Car­ni­vore” με τη συμμετοχή των Har­ry Wilkens και Oliv­er Kaiser αλλά και μια διασκευή στο “The ham­mer” των MOTORHEAD. Επιπλέον, η Αμερικανική έκδοση περιέχει και επανηχογραφήσεις από τέσσερα κομμάτια από το “Met­al dis­charge” του 2003 και πιο συγκεκριμένα τα “Mor­tal remains”, “Made to be bro­ken”, “Rip­pin’ the flesh apart” και “Sav­age sym­pho­ny of terror”.

Θοδωρής Κλώνης