A day to remember… 25/3 [CRADLE OF FILTH]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Damna­tion and a day” — CRADLE OF FILTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ:  Sony Music
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Doug Cook and CRADLE OF FILTH
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Dani Filth – Φωνητικά
Paul Allen­der – Κιθάρες
Mar­tin Pow­ell – Πλήκτρα, βιολί, ρυθμική κιθάρα
Dave Pybus – Μπάσο
Adri­an Erlands­son – Τύμπανα
Sarah Jezebel Deva – Φωνητικά

Με τα πρώτα άλμπουμ των Βρετανών CRADLE OF FILTH να είναι αδιαμφισβήτητα διαμάντια του είδους, μοναδικά και με τόσο ιδιαίτερη δική τους ταυτότητα, το ντεμπούτο των FILTH σε μια πολυεθνική δισκογραφική εταιρία όπως είναι η Sony, ίσως και να μην στάθηκε ακριβώς στο ύψος των προκατόχων του.

Μετά το εξαιρετικό “Mid­i­an”, ο Dani Filth και η παρέα του, σε συνεργασία με την εκατονταμελή (συν έναν) Budapest Film Orches­tra και την τεσσαρακονταμελή Budapest Film Choir, έδωσαν στην κυκλοφορία το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το “Damna­tion and a day”. Το άλμπουμ αποτελούνταν από δεκαεπτά κομμάτια, πέντε εκ των οποίων λειτουργούν ως εισαγωγικά ή αφηγηματικά με την συμμετοχή του David McEwen ως αφηγητή, ενώ κατά βάση το άλμπουμ είναι στηριγμένο στο γνωστό έργο του John Mil­ton «Χαμένος Παράδεισος» (ναι το “Par­adise Lost”), με κάποιες πινελιές από Aleis­ter Crow­ley (βλ. “Babalon A.D. (So glad for the madness)”).

Μεγαλεπήβολα σχέδια, τρομερές δυνατότητες, κυρίως λόγω της ίδιας της Sony που παρείχε αφειδώς στους FILTH ότι χρειαζόταν για να κάνουν τα σχέδια αυτά πραγματικότητα και με μία φόρα και δυναμική που τους προσέφεραν τα τέσσερα άλμπουμ που προηγήθηκαν. Ως εδώ φαίνεται πως τίποτα δεν μπορεί να στραβώσει για το σχήμα από το Suf­folk της Ανατολικής Αγγλίας. Και πραγματικά, τίποτα δεν στράβωσε ουσιαστικά. Το “Damna­tion and a day” είναι ένα πολύ ωραίο άλμπουμ, γεμάτο από μελωδίες και πραγματικά εξαιρετικά συμφωνικά μέρη. Για την ακρίβεια, αν πρέπει να επιλέξουμε το πιο δυνατό χαρτί του δίσκου, μάλλον αυτό είναι τα συμφωνικά του σημεία. Τι όμως δεν κατέστησε το άλμπουμ ως «το καλύτερο άλμπουμ των FILTH»;

Μετακινούμενοι στην Sony, οι FILTH είχαν ήδη δημιουργήσει μια δική τους (μεγάλη) βάση οπαδών. Η βάση αυτή, δημιουργήθηκε χάρη στη μοναδική, παγωμένη γοτθική ατμόσφαιρα – σήμα κατατεθέν των Βρετανών. Κάτι ανάμεσα σε ένα γοτθικό παραμύθι με βρικόλακες, στοιχειά και άλλα νυκτόβια πλάσματα. Με την μοναδική φωνή του Dani να παγώνει το αίμα, να κόβει ανάσες. Η ατμόσφαιρα αυτή, κάπου στην υπερπροσπάθεια των FILTH να δημιουργήσουν κάτι ακόμα μεγαλύτερο, φάνηκε να υποχωρεί, σχεδόν να χάνεται.

Κάνει αυτό το “Damna­tion and a day” ένα κακό άλμπουμ; Φυσικά και όχι. Δεν το κάνει καν μέτριο. Παραμένει ένα πολύ καλό άλμπουμ. Αυτό που το κάνει όμως, είναι διαφορετικό. Είναι κακή η αλλαγή; Σε καμία περίπτωση. Αν κάτι είναι όμως, είναι διχαστική. Ειδικά όταν έχεις από πίσω σου το προαναφερθέν, δικό σου κοινό και τέσσερα άλμπουμ – ογκόλιθους του black metal.

Όχι, οι CRADLE OF FILTH δεν «χάλασαν» στο “Damna­tion and a day”. Άλλαξαν. Και η αλλαγή, επιφέρει συνέπειες. Ήταν έτοιμοι να τις δεχτούν; Ήταν η αλλαγή στα σχέδια τους ή απλά αυτό τους βγήκε και αυτό έκαναν; Αυτό το ξέρουν μόνο αυτοί. Πάντως, ο χρόνος, είκοσι έτη μετά, φαίνεται να δικαιώνει ένα άλμπουμ μεγάλων προσδοκιών. Μάλλον.

Φανούρης Εξηνταβελόνης