A day to remember… 25/3 [OVERKILL]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Kill­box 13” — OVERKILL 
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spit­fire
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Col­in Richardson 
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bob­by Elsworth 
Κιθάρες – Daniel Linsk 
Κιθάρα, Δεύτερα φωνητικά – Derek Tailer 
Μπάσο – DD Verni 
Drums – Tim Mallare 

Δύσκολη η περίοδος μετά το “Hor­rorscope” για τους OVERKILL. Σίγουρα, δεν είχε κακούς δίσκους (ειδικά το “I hear black” και το “Necroshine” προσωπικά μου αρέσουν και πολύ), αλλά ας πούμε ότι ήταν άνισοι, σε μια περίοδο όπου η μπάντα έβαζε παραπάνω γκρούβα στο ύφος της, χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα κάθε φορά. Ωστόσο, σιγά σιγά με τη στροφή του 2000 η μπάντα άρχισε να βρίσκει τα πατήματα της δίσκο με δίσκο. Πρώτος το “Blood­let­ting” (2000) που αποτέλεσε τον τελευταίο με την Γερμανική Steamham­mer. Θα ακολουθήσει το φοβερό live “Wreck­ing every­thing” (2002) δύο χρόνια μετά από αυτό ενώ την επόμενη χρονιά, οι εργάτες του thrash met­al από το New Jer­sey, θα έβγαζαν το ντεμπούτο τους με την Spit­fire Records αλλά και 12ο συνολικά άλμπουμ τους. “Kill­box 13” o τίτλος αυτού. Υποθέτω ο μπαρμπα-Bob­by και η παρέα του, μετράνε σαν άλμπουμ και το “Cov­erkill” (1999). 

Στο δια ταύτα τώρα. Μια μέρα σαν τη σημερινή, 25η Μαρτίου δηλαδή, κυκλοφορεί αυτός ο δίσκος, με το “Dev­il by the tail” που τον ανοίγει (τι μερακλίδικη μπασογραμμή…), να αφήνει πίσω ό,τι άστοχες ή έστω περίεργες στιγμές βίωσαν οι οπαδοί. Ο πριμαριστός ήχος στις κιθάρες, φέρνει όμορφες μνήμες, μένοντας φρέσκος και σύγχρονος. Εύσημα στον κύριο Col­in Richard­son, που έκανε μίξη στους δύο προκατόχους του, ενώ εδώ αναλαμβάνει τα πάντα όλα. Το “Damned” είναι ένα μεσαίων ταχυτήτων στακάτο κομμάτι, που χωρίς να ανεβάζει τρελά ταχύτητες, θυμίζει ότι ο παλιός γύρισε και γύρισε για τα καλά. Όχι ότι έφυγε και ποτέ, απλώς, στραβοπάτησε στη πορεία. Η μαγκιόρικη SAB­BATH-ική riff-άρα του “No lights”, ρίχνει ένα βλέφαρο σε μια από τις κλασσικότερες επιρροές των Αμερικανών, ενώ το “The one” και “Crys­tal clear” δείχνει μοντέρνους OVERKILL, με τη καλή έννοια. Έχουμε ψήγματα διαφορετικότητας όπως το πιο επιθετικό riff του “The sound of dying”.

Θα σταθώ ξεχωριστά στο ποικιλόμορφο “Until I die” που στο τέλος ξεσπάει κιόλας με την πολύ όμορφη δομή του. Μπαλαντοειδές σε σημεία, σε ξεγελάει πριν το τέλος. Στον αντίποδα το “Struck down” είναι ένα βήμα πριν μαρσάρει φουλ, με τα riffs και τα breaks κιθάρας και μπάσου να δίνουν και να παίρνουν. Εδώ, νομίζω ότι ακούω ψήγματα των πρώιμων OVERKILL περασμένων από μοντέρνο πρίσμα. Φέρνει στο ρυθμό ενός “Fear his name” ή ενός “Sec­ond son”. Όπως και στο “Unholy” που ακούγεται πάλι η υπέρτατη μπασάρα του DD Verni, σε συνδυασμό με το φοβερό ρεφρέν του! Ο όγκος κολακεύει τις συνθέσεις ενώ ξεκάθαρα φαίνεται ότι η μπάντα βρίσκει σιγά-σιγά τον ήχο της νέας εποχής. Το “I rise” υπό αυτό το πρίσμα, που αναλαμβάνει να κλείσει εμφατικότατα του εμφατικού το δίσκο, το λες και προφητικό! Γκαζωμένο, αλλά και γκρουβάτο, αποτελεί μια από τις πλέον γρήγορες στιγμές του δίσκου.

Και εδώ, έρχεται το σημαντικό ερώτημα: 20 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, που τοποθετείται το “Kill­box 13” των OVERKILL; Χμμμ ψηλότερα οπωσδήποτε από το υλικό της δεκαετίας του ‘90 (πλην “Hor­rorscope”), αλλά κάτω τόσο από την θρυλική περίοδο ‘85 — ‘91, όσο κι από την μοντέρνα κλασσική περίοδο ‘10 — ‘17, ενώ τα αμέσως επόμενα άλμπουμ (“ReliX­IV” — 2005, “Immor­tal­is” — 2007) θα στρώσουν και αυτά το δρόμο για όλα τα πράγματα και θαύματα που θα βλέπαμε από τους Αμερικανούς στα επόμενα χρόνια. Αυτό και μόνο, προσδίδει τη σημασία που πρέπει και αρμόζει στον δίσκο, μια και κάθε άλμπουμ είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της εξέλιξης του ύστερου ήχου των OVERKILL και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπίζεται. 

Did you know that? 

- Προτελευταίος δίσκος του Tim Mal­lare, που βασάνισε δέρματα για τους OVERKILL για 10 γεμάτα χρόνια (από το “I hear black”). Βασάνισε πριν από αυτό, τα δέρματα και των M.O.D. (“Surfin’ M.O.D.” EP – 1988, “Gross mis­con­duct” — 1989) ενώ για ένα φεγγάρι, ήταν drum­mer και των D.R.I.

- Δισκογραφικό ντεμπούτο του κιθαρίστα Derek Tail­er (που ως και σήμερα παίζει στη μπάντα), στο πόστο των δεύτερων φωνητικών ωστόσο, με τον Dave Lin­sk να παίζει στο στούντιο όλες τις κιθάρες. Ο Derek συμμετέχει σαν κιθαρίστας στο στούντιο από το “The wings of war” (2019) αλλά και στο επερχόμενο 20ο άλμπουμ “Scorched”. 

- O πρώτος drum­mer της μπάντας, Rat Skates (κανονικό όνομα: Lee John Kun­drat), σχεδίασε εκ νέου το λογότυπο, όπως έχει κάνει με κάθε κυκλοφορία των OVERKILL, από το “Feel the fire” μέχρι τις μέρες μας.

Γιάννης Σαββίδης