A day to remember… 27/1 [STRATOVARIUS]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ele­ments, Pt. 1” – STRATOVARIUS 
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003

ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast 
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Timo Tolk­ki, Mikko Karmi­la, Mika Jussila 
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:

Φωνητικά – Timo Kotipelto 
Κιθάρα – Timo Tolkki 
Κιθάρα – Jens Johansson 
Μπάσο – Jari Kainulainen 
Τύμπανα – Jorg Michael 

20 χρόνια πριν, τον μακρινό Ιανουάριο του 2003, οι Φινλανδοί STRATOVARIUS απολάμβαναν ένα μοναδικό sta­tus, όντας οι αδιαφιλονίκητοι ‑τότε- ηγέτες της euro-pow­er met­al σκηνής, καθώς έχτισαν από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 μεθοδικά το όνομα τους με ένα καταπληκτικό σερί αριστουργηματικών albums, μεγάλων παγκόσμιων περιοδειών και καθολικής αναγνώρισης από τους πολυάριθμους ‑και στην Ελλάδα- οπαδούς τους και βέβαια από πολλούς συναδέλφους τους, οι οποίοι ακολούθησαν το μουσικό στυλ των Φινλανδών για τα επόμενα πολλά χρόνια. Μετά τα συγκλονιστικά “Dream­space”, “Fourth Dimen­sion”, “Episode” και “Visions” είχαν ακολουθήσει τα πιο εμπορικά μα εξίσου ποιοτικά “Des­tiny” και “Infi­nite” και ο Timo Tolk­ki με την παρέα του έψαχναν προς ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να είναι το επόμενο βήμα της μπάντας. 

Έχοντας μόλις προηγηθεί ένα σχετικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής διάλειμμα από τη δισκογραφία διάρκειας τριών ετών (2000–2003), με μόνη κυκλοφορία αυτή της περιόδου την συλλογή “Inter­mis­sion”, η επιστροφή δεν θα μπορούσε παρά να είναι εντυπωσιακή. Το υλικό που είχε ετοιμάσει ο μοναδικός ‑τότε- συνθέτης και κιθαρίστας της μπάντας Timo Tolk­ki ήταν αρκετό όχι απλώς για έναν αλλά για δύο δίσκους, μάλιστα είχε προτείνει στην δισκογραφική τους εταιρεία να κυκλοφορήσουν το “Ele­ments” ως διπλό album. Τελικώς επελέγη η λύση του “σπασίματος” της κυκλοφορίας σε 2 parts εντός της ίδιας χρονιάς, με το πρώτο μέρος να συγκεντρώνει το πιο pro­gres­sive και εντυπωσιακό υλικό, ενώ το δεύτερο τις πιο παραδοσιακές συνθέσεις. Τα εξώφυλλα των δύο “Ele­ments” επιμελήθηκε ο Derek Rig­gs, που εκείνη την περίοδο ήταν υπεύθυνος και για το “Brave New World” των IRON MAIDEN.

Το “Ele­ments, Pt.1”, παρότι εξαιρετικός δίσκος, δεν αποτελεί το καλύτερο album της μπάντας, καθώς η θέση αυτή διαχρονικά μοιράζεται ανάμεσα στα “Dream­space”, “Episode” και “Visions”.  Σίγουρα όμως είναι το πιο μεγαλεπήβολο και εντυπωσιακό project της καριέρας τους, έχοντας από πίσω την πιο ακριβή παραγωγή που είχαν ποτέ στη διάθεσή τους οι Φινλανδοί pow­er met­allers, που εδώ μεταξύ άλλων χρησιμοποίησαν μέχρι και ορχήστρα.

Ο δίσκος ξεκινά με το catchy pop met­al “Eagle­heart” το οποίο τελικώς παρά την απλότητά του, φάνηκε στα επόμενα χρόνια ότι επηρέασε μεγάλο μέρος της σκηνής (μέχρι και μπάντα δημιουργήθηκε με αυτό το όνομα) υπεραπλουστεύοντας όσο δεν πάει τον ήχο της μπάντας, με ένα εξαιρετικό και πιασάρικο ρεφρέν, μια κεντρική νεοκλασική μελωδία και μια εντελώς basic δομή. Παρότι και οι HELLOWEEN στο παρελθόν δημιούργησαν αντίστοιχα tracks, η συγκεκριμένη σύνθεση των Strats έδωσε τη δική τους οπτική-trade­mark και κοπιαρίστηκε από πολλές μπάντες στη συνέχεια.

Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι η απλοϊκή δομή του “Eagle­heart” δεν έχει καμιά σχέση με τα όσα καταιγιστικά ακολουθούν στον δίσκο, αρχής γενομένης από το RAIN­BOWικό βαρύ έπος “Soul of a Vagabond” με ένα μεγάλο κεντρικό riff, το υπερταχύτατο “Find your own Voice” στο οποίο ο Timo Kotipel­to μάλλον καταγράφει στο ρεφρέν τα ψηλότερα φωνητικά που έπιασε ποτέ σε στούντιο και το pro­gres­sive “Fan­ta­sia” που στην μεσαία αλλαγή του φέρνει στο νου τις πιο heavy εποχές της μπάντας από τα “Twi­light Time” και “Dream­space”.  Να τονίσουμε εδώ ότι ο Jorg Michael δίνει ρεσιτάλ παιξίματος πίσω από το drum-kit του, ενώ ο Jens Johans­son γεμίζει με το τεράστιο ταλέντο του τις συνθέσεις με τις ιδέες του στα πλήκτρα, είτε σε lead σημεία είτε στο παρασκήνιο. Ο Jari Kain­u­lainen από την πλευρά του, δεύτερο ‑τότε- παλαιότερο μέλος της μπάντας μετά τον Tolk­ki, χαρίζει με τις μπασογραμμές του όγκο και δύναμη στο τελικό αποτέλεσμα.

Με το “Learn­ing to Fly” οι ταχύτητες επανέρχονται σε πολύ ψηλούς ρυθμούς, ενώ στην ατμόσφαιρα πλανάται κάτι από το HEL­LOWEENικό “March of Time” αλλά και το “Tomor­row” από το “Episode”. Συνέχεια με το έντεχνο pro­gres­sive “Papil­lon” και φυσικά το ορχηστρικό “Strato­fortress” το οποίο μέχρι σήμερα αποτελεί δυστυχώς και την τελευταία ως τώρα απόπειρα της μπάντας να γράψει τέτοιο κομμάτι “συρτάκι pow­er met­al”, μετά τα προηγούμενα υπερεπιτυχημένα “Stratos­phere” και “Holy Light”. Πρόκειται για ένα track-ορόσημο αριστοτεχνικής και βιρτουόζικης εκτέλεσης από εξαιρετικούς μουσικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτού του είδους τα κομμάτια των STRATOVARIUS έπαιξαν και σε πολύ επιτυχημένο σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης, σε σποτάκια αθλητικών σταθμών κ.α.  

Στο τελευταίο μέρος του δίσκου ο Timo Tolk­ki κάνει κατάθεση ψυχής με το 12-λεπτό αριστούργημα “Ele­ments” που μέσα του πραγματικά περιέχει όλα τα στοιχεία που αποτελούν την ψυχή της μουσικής των STRATOVARIUS: όμορφες μελωδίες, φοβερά φωνητικά, απόλυτο ταλέντο, μουσική και εκτελεστική δεινότητα, οι άριστες μουσικές ιδέες που παράγουν μια ανώτερης μορφής τέχνη για την οποία η μπάντα αυτή είναι γνωστή μέχρι και σήμερα 20 χρόνια μετά, παρά τις αλλαγές στο line up και την φυγή του Tolk­ki. Η αυλαία του “Ele­ments, Pt.1” πέφτει υπό τους θαλασσινούς ήχους και τις ακουστικές κιθάρες του “A Drop in the Ocean” που παραπέμπουν σε KANSAS και αφήνουν μια ευχάριστη και νοσταλγική σχεδόν διάθεση.

Με το “Ele­ments, Pt.1” οι STRATOVARIUS εξερεύνησαν τα όρια του μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας pow­er met­al δίσκος, αποτελεί μέχρι σήμερα ‑ως παραγωγή- το mag­num opus της χρυσής τους εποχής, είναι ο τελευταίος πραγματικά μεγάλος δίσκος του κλασσικού line up και μας δείχνει το συγκρότημα στην πιο ώριμη φάση του στο peak της καριέρας του ακριβώς πριν ξεκινήσει η αποδόμηση. Δυστυχώς τα επόμενα χρόνια ακολούθησε η κατακόρυφη πτώση από την οποία το συγκρότημα επανήλθε ευτυχώς κάπου γύρω στο 2013. Τονίζουμε επίσης ότι ο ήχος του δίσκου είναι κορυφαίος, και ακούγεται μέχρι σήμερα μοντέρνος, κρυστάλλινος και ογκώδης.  Δύσκολα ακούς τόσο καλή παραγωγή ακόμη και σε σημερινές pow­er met­al κυκλοφορίες.

Did you know that: 

• Το “Ele­ments Pt.1” αποτέλεσε μια από τις πιο ακριβές παραγωγές της Nuclear Blast εκείνη την εποχή, κυκλοφόρησε σε αρκετές εκδόσεις μεταξύ των οποίων και μια που περιείχε όλα τα demos του δίσκου, ενώ σε μια ασυνήθιστη κίνηση, το “Papil­lon” κυκλοφόρησε και σε γαλλόφωνη έκδοση με τον Kotipel­to να τραγουδάει στα Γαλλικά! Αρκετά χρόνια μετά (το 2014) κυκλοφόρησε για πρώτη φορά επίσημα έκδοση των 2 “Ele­ments” σε ενιαίο πακέτο ως “Ele­ments Pt.1&2 (Com­plete Edi­tion)” την οποία καλό είναι να αποφύγετε καθώς πέραν του ότι χάνει σε αυθεντικότητα, μπλέκει κάπως τα δύο εξώφυλλα σε ένα, χάνοντας μέρος του αισθητικού μεγαλείου των orig­i­nal εκδόσεων του Derek Riggs.

Δημήτρης Μελίδης