Χωρίς πολλά λόγια και μέσα από χίλια κύματα, το “Beyond The Pale” επιστρέφει μετά από απουσία μηνών. Δε χρειάζεται να αναφέρω τους λόγους για το οποίο έγινε, εκείνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι μέχρι και το τέλος της χρονιάς θα καλύψουμε σε εβδομαδιαία βάση όλες της σημαντικές κυκλοφορίες του 2022, μαζί με πολλές εκπλήξεις, τις οποίες θα τις μάθετε στην πορεία.

Επίσης, μην ξεχνάτε και το ραδιοφωνικό μας ραντεβού, κάθε Τετάρτη στις 9 το βράδυ, με την παρουσίαση των νέων κυκλοφοριών και τα αγαπημένα σας αφιερώματα. Μας ακούτε όπως πάντα, στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του Rock Hard, είτε μέσω του play­er που βρίσκεται στο κάτω μέρος, είτε μέσω της εφαρμογής Vra­dio για Android/iOS συσκευές, γράφοντας στην αναζήτηση “Rock Hard Radio”.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τώρα τρέχουμε!

NEW RELEASES

Car­pen­ter Brut – “Leather ter­ror” (No Quarter/Universal)

Αυτό το album το περιμέναμε τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μετά το αριστουργηματικό “Leather teeth” του 2018 ο πήχης είχε ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη για τον leader της syn­th­wave σκηνής. Και ΟΚ, υπάρχει και το “Blood machines” στο ενδιάμεσο, αλλά αυτό ήταν sound­track, οπότε δεν προσμετράται. Πάμε όμως στο ζουμί.

Το “Leather ter­ror” άξιζε 100% την αναμονή. Είναι συγκινητικά καλό. Και αυτό φροντίζουν να το επιβεβαιώσουν μια σειρά από πρωτοκλασάτα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Garm (ULVER), Greg Puci­a­to (THE DILLINGER ESCAPE PLAN), Kurt Bal­lou και Ben Koller (CONVERGE), Jon­ka (TRIBULATION), Syl­vaine και σταματώ εδώ γιατί θα τους κατονομάσω όλους.

Σε ότι αφορά τη μουσική, εδώ έχουμε να κάνουμε με τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων μετά το “Leather teeth”. Τα κανονικά τραγούδια έχουν αυξηθεί, ο ήχος έχει βαρύνει σε met­al επίπεδα, με τις κιθάρες να κατέχουν εξίσου σημαντικό ρόλο με τα πλήκτρα, ενώ ο Car­pen­ter Brut δείχνει πλέον ότι προτιμά σαφώς την dark­synth κατεύθυνση. Παράλληλα, υπάρχουν και οι instru­men­tal στιγμές, με το δίπτυχο “Day stalker/Night prowler” να αποτελεί την απόλυτη περιγραφή του συγκεκριμένου υποείδους, ενώ το “Col­or me blood” να είναι έτοιμο να γεμίσει τα σκοτεινά dance­floors της υφηλίου.

Αυτό εδώ το άλμπουμ δεν απευθύνεται μόνο σε οπαδούς της σκοτεινής μουσικής, αλλά στους λάτρεις της καλής μουσικής γενικότερα. Έχει να δώσει κάτι στους πάντες. Για αυτό και θα μάθουν μια και καλή γιατί το όνομα Car­pen­ter Brut είναι ένα από τα πιο σημαντικά της τελευταίας πενταετίας. Σε ότι αφορά εμένα, βρήκα τον δίσκο της χρονιάς, χωρίς να περιμένω οτιδήποτε άλλο θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος της.

Face­book: https://www.facebook.com/carpenter.brut

Band­camp: https://carpenterbrut.bandcamp.com/album/leather-terror

Spo­ti­fy: https://open.spotify.com/album/37PW0ipoWcjx3APS1MN0ql

Sierrα – “See me now” EP (Self-Released)

Μιας και πιάσαμε το ζήτημα Car­pen­ter Brut, να παραμείνουμε σε γαλλικό έδαφος και να ασχοληθούμε λίγο με την Sier­rα, η οποία θα είναι και το sup­port act στις επερχόμενες συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα σε λίγες ημέρες (θα δώσουμε το παρόν και στις δύο — εννοείται). Η Παριζιάνα Annelise Morel έχει να επιδείξει τέσσερα EPs στη βραχύβια, πενταετή καριέρα της, αλλά είναι όλα τους ένα και ένα. Αναμειγνύει σε ιδανικές αναλογίες το IDM, το ΕΒΜ και με το dark­synth και το αποτέλεσμα μόνο ως συναρπαστικό θα μπορούσε να το περιγράψει κάποιος. Το “See me now” απαρτίζεται από πέντε κομμάτια, στα οποία δεν υπάρχουν ήρεμες στιγμές, αλλά μόνο μαγευτικοί, up tem­po ρυθμοί, οι οποίοι δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε σηκώσουν από την καρέκλα σου. Κάθε κομμάτι έχει δημιουργηθεί για dance­floor σκοπούς και εσείς έχετε δύο αποστολές: Να ακούσετε οπωσδήποτε αυτό το ΕΡ και να μη σνομπάρετε για κανένα λόγο το sup­port act όταν με το καλό έρθει από τα μέρη μας το πακέτο Car­pen­ter Brut/Sierrα.

Face­book: https://www.facebook.com/sierra.synthmusic

Band­camp: https://je-suis-sierra.bandcamp.com/album/see-me-now

Spo­ti­fy:  https://open.spotify.com/album/03xP1ERab9Fzl2Wpww944P

WOVENHAND – “Sil­ver sash” (Glit­ter­house Records)

Αν το όνομα David Eugene Edwards δε σας λέει κάτι, τότε σίγουρα θα λέει το 16 HORSEPOWER. Λίγο πριν έρθει αυτού του σπουδαίου dark amer­i­cana group, ο Edwards δημιούργησε μαζί με τον μπασίστα Pas­cal Hum­bert τους WOVENHAND και έκτοτε αποτελεί το βασικό σχήμα έκφρασής του. Το “Sil­ver sash” έρχεται έξι χρόνια μετά το “Star treat­ment” και θα έλεγα ότι αποτελεί τη φυσική του, ηχητική συνέχεια. Η βάση συνεχίζει η dark folk/americana, η τόσο χαρακτηριστική φωνάρα του Edwards δείχνει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου και το φλερτάρισμα στο post punk είναι πιο έντονο από ποτέ. Τα μόλις 30 και κάτι λεπτά του ευνοούν τον ακροατή να εμβαθύνει εύκολα και να μην κουραστεί (αν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο) και η μόνη λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει επαρκώς το “Sil­ver sash”, αυτή θα ήταν “περιπετειώδες”. Αν ποτέ θα μπορούσε να υπάρξει ένα τζαμάρισμα του John­ny Cash με τους GRAVE PLEASURES, αυτό θα μπορούσε να κλειστεί μέσα στο “Sil­ver sash”. Αν δε σας αγγίζει κάτι τέτοιο, τότε μόνο προσπεράστε.

Face­book: https://www.facebook.com/wovenhandofficial

Band­camp: https://glitterhouserecords.bandcamp.com/album/silver-sash

Spo­ti­fy: https://open.spotify.com/album/6IqElQSnxvOBMfp3GjavQE

CHRISTIAN DEATH – “Evil becomes rule” (Sea­son Of Mist)

Τα δεδομένα για τους CHRISTIAN DEATH είναι πολύ συγκεκριμένα, εδώ και τρεις δεκαετίες. Ναι, δεν υπάρχει κανένα αυθεντικό μέλος στη σύνθεσή τους. Ναι, με τον Val­or Kand στο τιμόνι είναι ένα εντελώς διαφορετικό συγκρότημα. Και ναι, η Maitri δεν έχει καμία σχέση με τη Gitane Demone. Αλλά, έχει αυτό κάποια σημασία; Οι CHRISTIAN DEATH του σήμερα παίζουν τη μουσική που νιώθουν και φροντίζουν να δίνουν το δισκογραφικό παρόν αρκετά τακτικά.

Το “Evil becomes rule” αποτελεί την υπ’ αριθμόν 20 δουλειά τους, μια επταετία μετά από εκείνο το αδύναμο (στην καλύτερη) “The root of all evo­lu­tion”. Ευτυχώς, εδώ τα πράγματα εδώ πάνε πολύ καλύτερα, σε βαθμό που έκαμψαν μέχρι κι εμένα που χρειάστηκα ολόκληρη ψυχολογική προετοιμασία για να πατήσω το play. Τα τραγούδια έχουν μια κανονική συνοχή, οι παραπομπές που υπάρχουν στο 80s παρελθόν των CD είναι άφθονες, οι μελωδίες σε κάποιες στιγμές είναι πάρα πολύ πιασάρικες (αμήν), ενώ μέχρι και τα ρεφραίν καταλαβαίνεις.

Αν έχεις αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γραφτεί ένα νέο “Cat­a­stro­phe bal­let” εν έτει 2022, τότε μάλλον θα διασκεδάσεις με το “Evil becomes rule”. Οι τίμιες προσπάθειες πρέπει να επιβραβεύονται, πως να το κάνουμε.

Face­book: https://www.facebook.com/christiandeath

Band­camp:  https://christiandeathsom.bandcamp.com/album/evil-becomes-rule

Spo­ti­fy: https://open.spotify.com/album/2zA2HxsxcUPNKK3xWyzYQE

NFD – “Requiems from the abyss” (Self-Released)

Στην ουσία, η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι συλλογή και όχι κάτι νέο, μιας και οι NFD έχουν να παρουσιάσουν κάτι νέο από το 2016. Και θα έρθει η ερώτηση, τι εστί NFD; Πρόκειται για ένα συγκρότημα που ανήκει στο ευρύτερο γενεαλογικό δέντρο των FIELDS OF THE NEPHILIM, καθώς δημιουργήθηκαν από τον πρώην μπασίστα τους Tony Pet­tit και τον πρώην drum­mer τους Simon Rip­pin, όταν μετά την κυκλοφορία του (ημι)bootleg “Fall­en” album και όλα τα παρατράγουδα που συνέβησαν με τη Jun­gle Records, αποφάσισαν να διοχετεύσουν τη δημιουργικότητά τους στο νέο σχήμα. Έκτοτε, οι NFD κυκλοφόρησαν τέσσερα full lengths, ένα ΕΡ και τέσσερα singles.

Το boxset “Requiems from the abyss” περιέχει σε τρία CDs μια γενική ανασκόπηση της καριέρας του συγκροτήματος και υπονοεί (;) και την επαναδραστηριοποίηση τους, η οποία φυσικά και είναι ευπρόσδεκτη. Πέρα από τις ήδη γνωστές stu­dio ver­sions, περιέχει edits από τα sin­gles, ακυκλοφόρητες εκτελέσεις, demos και live bootlegs. Με λίγα λόγια, μια καλή, πρώτη επαφή για όσους δεν έχουν ακούσει ούτε νότα από τους NFD και μια αφορμή για να ξηλωθούν οι μυημένοι, που θέλουν να έχουν στην κατοχή τους οτιδήποτε NEPHILIM relat­ed (και είναι και σε πολύ προσιτή τιμή, η αλήθεια είναι). Μια χαρά!

Face­book:  https://www.facebook.com/NFDUK

Band­camp: https://nfduk.bandcamp.com/

VIDEO OF THE WEEK

Από τη στιγμή που μπήκαμε στον αστερισμό του Car­pen­ter Brut, ας δούμε και το πρώτο επίσημο video clip της Sier­rα. To “Gone” EP κυκλοφόρησε μεν το 2019, αλλά μόλις πριν μία εβδομάδα κυκλοφόρησε το video για το ομώνυμο κομμάτι. Και κρίνοντας από την φανταστική δουλειά που έγινε στο οπτικό σκέλος, μάλλον δικαιολογείται η συγκεκριμένη αργοπορία. Όπως θα διαπιστώσετε, στα κάτι παραπάνω από τρία λεπτά του, το “Gone” συνοδεύει μία ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, με post apoc­a­lyp­tic δράση!

BEYOND THE PALE WEEKLY PLAYLIST

Γιώργος Κόης