EXODUS – “Tempo of the damned” – Worst to best

Αντί προλόγου (ή επιλόγου, όπως θέλετε πάρτε το). To “Tem­po of the damned” των EXODUS που κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 2004 είναι από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της καριέρας τους καθώς σηματοδότησε την δισκογραφική επιστροφή τους μετά από δωδεκαετή απουσία, και με εμφατικό τρόπο. Μετά το έκτρωμα (για να μην πω τίποτα βαρύτερο και με κόψει η λογοκρισία! ) που ακούει στο όνομα “Force of habit” του 1992, οι EXODUS οδηγήθηκαν σε διάλυση μέχρι που επαναδραστηριοποιήθηκαν το 1997 με τον Paul Baloff στα φωνητικά και μάλιστα την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν το live “Anoth­er les­son in vio­lence”. Ο θάνατος  όμως του Baloff το 2002 μετά από εγκεφαλικό, οδήγησε ξανά τους EXODUS στην αβεβαιότητα. Παρόλα αυτά, η μπάντα μάζεψε τα κομμάτια της, επιστράτευσε ξανά τον Steve “Zetro” Souza στη θέση του τραγουδιστή και το 2004 κυκλοφόρησε το “Tem­po of the damned”, ένα άλμπουμ στο οποίο προοριζόταν να τραγουδήσει ο Baloff και αυτονόητα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Πάμε να το δούμε λοιπόν!

The “Tem­po of the damned” countdown

11. “Dirty deeds done dirt cheap” (AC/ DC Cover)

Άλλη μια διασκευή από τους EXODUS στους AC/DC, αυτή τη φορά στο “Dirty deeds done dirt cheap”. Πολύ καλή εκτέλεση, προσαρμοσμένη στα μέτρα της μπάντας, είναι όμως προφανές ότι είναι εκτός του κλίματος του δίσκου. Ίσως και για αυτό να βρίσκεται μόνο στην lim­it­ed edi­tion του άλμπουμ.

10. “Throw­ing down”

Ακόμα και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, αδυνατώ να καταλάβω την ύπαρξη του συγκεκριμένου τραγουδιού σε ένα τόσο καλό άλμπουμ. Η προσπάθεια των EXODUS να ακουστούν σαν… MACHINE HEAD ακούγεται εντελώς άκυρη και παράταιρη. Δεν είναι κακό, απλά δεν τους ταιριάζει το συγκεκριμένο ύφος. Καθόλου όμως.

9. “Culling the herd”

Περίπου στα ίδια επίπεδα με το “Throw­ing down”, το “Culling the herd” είναι μια mid tem­po σύνθεση που θα μπορούσε και αυτή να μην υπάρχει στο άλμπουμ. Παρόλα αυτά το φοβερό solo αποζημιώνει τον ακροατή και ανεβάζει το κομμάτι μια θέση ψηλότερα στην κατάταξη.

8. “Sealed with a fist”

Από εδώ και κάτω αρχίζει ουσιαστικά για μένα το “Tem­po of the damned”. Το “Sealed with a fist” είναι μια φοβερή mid tem­po κομματάρα που όσο την ακούς, τόσο μεγαλώνει μέσα σου. Αξίζει να σημειώσουμε και τους τρομερούς στίχους που μιλούν για την ενδοοικογενειακή βία, δυστυχώς επίκαιροι όσο ποτέ.

7. “Tem­po of the damned”

Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, τοποθετημένο έξυπνα στον επίλογο, κλείνει ιδανικά το άλμπουμ. Μετά από μια μικρή groove εισαγωγή, οι ταχύτητες ανεβαίνουν και προκαλούν χαμό. Δυναμική σύνθεση με τον ρυθμό να πέφτει στη μέση για να ξεσπάσει πάλι ξανά προς το τέλος, είναι προορισμένο να αφήσει τον ακροατή με ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης.

6. “Black­list”

Από τα πιο βαριά και σκοτεινά κομμάτια του δίσκου. Το “Black­list” είναι άλλο ένα αμιγώς mid tem­po κομμάτι με φοβερό solo που αποδεικνύει ότι οι EXODUS μπορούν να ακούγονται εξίσου δολοφονικοί και στις χαμηλές ταχύτητες. Ιδανικά ίσως θα μπορούσε να είναι ένα με δύο λεπτά μικρότερο σε διάρκεια. Λεπτομέρειες, κομματάρα είναι!

5. “Shroud of Urine”

Από τις πολύ δυνατές στιγμές του δίσκου, το “Shroud of Urine” είναι ένα, κατά τη γνώμη μου, πολύ υποτιμημένο τραγούδι. Χωρίς να αγγίζει τις υψηλές ταχύτητες αλλά με ένα δολοφονικό, καλπάζον riff και με ένα από τα καλύτερα solos που θα ακούσετε εδώ μέσα, κερδίζει επάξια μια θέση στην πεντάδα. Φοβερή σύνθεση.

4. “Impaler”

Το πιο πολυσυζητημένο κομμάτι του δίσκου, και όχι άδικα, καθώς προέρχεται από την εποχή που ο Kirk Ham­mett ήταν ακόμα μέλος των EXODUS και μάλιστα χρησιμοποίησε το βασικό riff του όταν προσχώρησε στους METALLICA στο “Trapped under ice”. Τα χρόνια πέρασαν, το νερό κύλησε στο αυλάκι και το “Impaler” επιτέλους ηχογραφήθηκε και επίσημα. Φανταστική σύνθεση γεμάτη νοσταλγία και αναμνήσεις που η φυσική του θέση θα ήταν στο “Bond­ed by blood”. Δεν πειράζει όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Προφανώς και το κομμάτι παίρνει κεφάλια, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι υπάρχει και σε ζωντανή εκτέλεση στο “Anoth­er les­son in vio­lence” που αναφέραμε στην εισαγωγή. Και περιττό να αναφέρουμε για ποιον μιλούν οι στίχοι, έτσι;

3. “War is my shepherd”

Σφαγή, μακελειό, όλεθρος! Εδώ οι EXODUS αποδεικνύουν ότι όταν θέλουν πραγματικά να αποδώσουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους, δύσκολα βρίσκουν αντίπαλο. Τραγούδι με πολεμική ατμόσφαιρα, δολοφονικό riff και ένας Souza σε εκπληκτική κατάσταση. Αυτούς τους EXODUS ξέρουμε και αγαπάμε!

2. “Scar span­gled banner” 

Ίσως ο ιδανικότερος τρόπος για να ανοίξει το άλμπουμ. Τεράστια, στοιχειωμένη rif­fάρα, με την αδρεναλίνη να αγγίζει κόκκινο, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι οι EXODUS επέστρεψαν για τα καλά. Φοβερό mid tem­po κόψιμο προτού μπει το τρομερό solo του Gary Holt και ένας Souza καυστικός όσο ποτέ. Ακόμα και τώρα γίνεται χαμός όταν το παίζουν ζωντανά, και απόλυτα δικαιολογημένα, αν θέλετε τη γνώμη μου.

1. “For­ward march”

Μπορεί να ακουστώ υπερβολικός αλλά εκτιμώ ότι το “For­ward march” δεν είναι απλά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου αλλά και ένα από τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ οι EXODUS. Παρά την σχεδόν οκτάλεπτη διάρκεια του, το “For­ward march” όχι μόνο δεν κουράζει αλλά σε προκαλεί να το ακούσεις ξανά και ξανά καθώς περιέχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους EXODUS.  Φοβερές εναλλαγές ρυθμού γεμάτες ενέργεια και πώρωση, τα riffs των Holt / Hunolt είναι το λιγότερο θηριώδη, ενώ το solo παίζει να είναι και το καλύτερο στο άλμπουμ. Αν κάποιος καταρτίσει ποτέ μια λίστα με τα 10 καλύτερα κομμάτια των EXODUS, το “For­ward march” επιβάλλεται να είναι μέσα!

Εννοείται ότι το “Tem­po of the damned” αποθεώθηκε από κριτικούς και οπαδούς, χαιρετίζοντας την επιστροφή των θρυλικών thrash­ers. Και μάλιστα, στην περιοδεία που ακολούθησε πέρασαν και από τα μέρη μας για δύο δολοφονικές συναυλίες που ακόμη μνημονεύονται από όσους παρευρέθηκαν. Είπαμε, δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των EXODUS, ενδεχομένως όμως να είναι το πιο κομβικό της καριέρας τους, και για αυτόν τον λόγο το “Tem­po of the damned” χρήζει ιδιαίτερης βαρύτητας και αναφοράς. Και αυτό από μόνο του λέει πολλά για την αξία του.

Θοδωρής Κλώνης