Kenny Wayne Shepherd Band — “Trouble is… 25” (Provogue/Mascot Label Group) (ΕΠΑΝΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ-ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ)

Χαίρομαι πάρα πολύ που ο αρχισυντάκτης μου καταλαβαίνει και αποδέχεται την αγάπη που έχω για το blues rock. Έτσι, μου δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζω εξαιρετικά φετινά albums σαν το “Crown” του Eric Gales ή το “Ride” του Wal­ter Trout, ή μνημεία του είδους, σαν το “Trou­ble is” του Ken­ny Wayne Shep­herd. Ή πιο σωστά, όχι το “Trou­ble is”, αφού αυτό σαν δίσκος του 1997 θα είχε περίοπτη θέση σε ένα blues rock αφιέρωμα, αλλά την επανηχογράφησή του, στα πλαίσια των εορτασμών των 25^ων γενεθλίων του.

Το “Trou­ble is” λοιπόν ήταν το δεύτερο άλμπουμ του Ken­ny Wayne Shep­herd και όταν κυκλοφόρησε, o σπουδαίος πια blues rock­er ήταν μόλις 18 ετών. Έμελλε μάλιστα να γίνει το πλέον επιτυχημένο της μέχρι τώρα καριέρας του, να «χτυπήσει» πρωτιές στα charts και «πλατίνες» στις πωλήσεις και να καθιερώσει με το «καλημέρα» τον ξανθομάλλη κιθαρίστα ως μια ανατέλλουσα δύναμη στον χώρο των «λευκών» blues. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο Ken­ny δεν είναι πια ο ανερχόμενος κιθαρίστας από τη Louisiana αλλά ένας καταξιωμένος αστέρας με πέντε Gram­my υποψηφιότητες και κάθε του ηχογράφηση τραβά τα βλέμματα πολύ κόσμου. Και όταν λέμε πολύ, το εννοούμε.

Κάτσε τώρα να σου πω, τι συμβαίνει με το “Trou­ble is… 25”. Το αρχικό πλάνο ήθελε στη θέση του “Trou­ble is” να βρίσκεται το ντεμπούτο “Led­bet­ter heights”, του 1995, επίσης υπέρ το δέον επιτυχημένο (ο Ken­ny στα 16 του έγραφε τέτοια μουσική… μάλιστα), αλλά δυστυχώς, η πανδημία είχε τα δικά της σχέδια. Έτσι ο ξανθομάλλης μάγος της κιθάρας δεν της πήγε «κόντρα» και το “Trou­ble is” έγινε η «χρυσή αλλαγή». Υπάρχει κάποια διαφορά σε αυτό; Αν θες και ζητάς τη γνώμη μου, όχι. Δεν υπάρχει. Μην σου πω, ακόμη καλύτερα!

Από την εποχή του “Trou­ble is” κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, κάποια άλλα όμως έμειναν ίδια. Τα The Record Plant Stu­dios στο Sausal­i­to της Καλιφόρνια έκλεισαν το 2008 και η νέα ηχογράφηση έγινε στα The Vil­lage Stu­dios του Los Ange­les και στα Ocean Way Stu­dios του Nashville. Ο Noah Hunt είναι και πάλι στα φωνητικά, ο Kevin McCormick είναι αυτός που κρατά το μπάσο, o Jer­ry Har­ri­son είναι και πάλι συμπαραγωγός. Για όσους όμως νιώθουν ιδιαίτερα σκιρτήματα στο άκουσμα του ονόματος DOUBLE TROUBLE, τα ονόματα του drum­mer Chris Lay­ton και του πληκτρά Reese Wynans, δεν είναι ακόμη δύο ονόματα συμμετεχόντων, γραμμένα σε κάποιο book­let. Είναι τα 2/4 της μπάντας του τεράστιου Ste­vie Ray Vaugh­an, που ηχογράφησαν τα “Soul to soul”, “In step” και “The sky is cry­ing”. Αν δε, o μπασίστας Tom­my Shan­non δεν είχε αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία, θα μιλούσαμε για μια ανατριχιαστική, μερική έστω, αναβίωση του «Διπλού Μπελά», αφού ο Ken­ny Wayne θεωρείται από τους καλύτερους «διαδόχους» του Stevie…

Τώρα τι να γράψω για τούτον εδώ τον δίσκο… Είναι ένας από τους μετρημένους στα πέντε-δέκα δάκτυλα, που κήρυξαν την αντεπίθεση των «σκληρών» blues, γεμάτος κλασσικά στον χώρο τους κομμάτια. Είναι αυτός που έκανε τον δημιουργό του όνομα πρώτης γραμμής και για πολλούς το 1/3 της σύγχρονης «Αγίας Τριάδας» του blues/rock, μαζί με τον Joe Bona­mas­sa και τον Eric Gales. Φαντάσου για τι sta­tus μιλάμε, που έφτασαν να διασκευάσουν τραγούδι του (το εκπληκτικό “Blue on black”, συγκεκριμένα) οι FIVE FINGER DEATH PUNCH (!) στο άλμπουμ τους “And jus­tice for none” και στην sin­gle έκδοσή του, είχαν μαζί τους εκτός από τον ίδιο τον Ken­ny Wayne Shep­herd, τον Brant­ley Gilbert και τον… Bri­an May. Είπες κάτι;

Μη λέμε πολλά, δε χρειάζεται. Αν είσαι φίλος της μουσικής του Ken­ny, ξέρεις τι είδους «θηρίο» είναι το “Trou­ble is”. Αν δεν τον ξέρεις, σε ενημερώνω πως εντός θα ακούσεις έναν πρώτης τάξεως συγκερασμό των blues του Δέλτα, του κλασσικού αρχέγονου rock και του south­ern ήχου, με funky και soul προεκτάσεις. «Μπαρουτοκαπνισμένο», παθιασμένο, με εκπληκτικά leads, vin­tage πλήκτρα και «μπρούσκα» φωνητικά, που αναδύουν μια ευωδία bour­bon από χιλιόμετρα μακριά. Με μια αίσθηση πως δεν ακούς τις ηχογραφήσεις μεμονωμένων μουσικών, αλλά μια μπάντα που ηχογραφεί τον δίσκο επιτόπου, στο stu­dio, σε ένα αυθόρμητο jam­min’ και με super διασκευές στα “Every­thing is bro­ken” (Dylan), “I don’t live today” (Hen­drix) και “Noth­ing to do with love” (Bon­nie Tyler).

Να σημειωθεί, τέλος, πως η πρώτη έκδοση είχε ως bonus track μόνο για την Ιαπωνία το “Voodoo child/Slight return”, ενώ η νέα έκδοση θα περιλαμβάνει αντί αυτού το “Bal­lad of a thin man” του Bob Dylan, για όλον τον κόσμο όμως. Επιπροσθέτως στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται κι ένα DVD από την συναυλία στο Strand The­ater στο Shreve­port της Louisiana, καθώς και ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει λεπτομερώς πώς δημιουργήθηκε το αρχικό άλμπουμ. Βαθμολογία; Χαχα, θα αστειεύεσαι βέβαια! Το 10/10 το έχει δώσει ο ίδιος ο Ste­vie Ray Vaugh­an, από κει ψηλά…

Δημήτρης Τσέλλος