ONE MIND MINISTRY — “Gates of time” (self-released)

Για πρώτη φορά μετά από καιρό, ένα σχήμα στο ντεμπούτο του στη δισκογραφία. Ο λόγος αυτή τη φορά για τους Γερμανούς ONE MIND MINISTRY, συγκεκριμένα από το Bochum. Η τριάδα αυτή, κινείται στο χώρο του black/death, σύμφωνα πάντα με το δελτίο τύπου που μας προμήθευσαν και ιδρύθηκε το 2010. Μοναδική τους κυκλοφορία πριν από αυτό, είναι ένα EP στη μητρική τους γλώσσα, με τίτλο “Schlachtzeilen” (2012) κι ένα demo/promo με τα “Gates of time” και “Her shad­ows” που εμφανίζονται στο ντεμπούτο τους με τίτλο “Gates of time” το οποίο κυκλοφόρησε από τους ίδιους, στις 16 Μαΐου του έτους που διανύουμε.

Ωραία διάρκεια να πω εδώ, για ακραίο δίσκο. 32 λεπτά, σφηνάκι θα περάσει η ώρα! Γενικότερα, μια συμπαγής διάρκεια είναι ένας πολύ καλός οιωνός. Πατάμε λοιπόν play, και αυτό που λαμβάνουμε είναι μια ωστική επίθεση, που μου έφερε στο μυαλό το πιο thrash-αριστό ύφος των Σουηδικών black μπαντών, τύπου DARK FUNERAL, NECROPHOBIC, WATAIN και τα ρέστα.…”No funer­al” λένε οι ίδιοι, αλλά τη βλέπω τη κηδεία αν παιχτούν τέτοια κομμάτια live. Παραγωγή προδιαγραφών τέτοιων που κολακεύει τα ήδη ευθεία και επιθετικά κομμάτια, και δημιουργεί ένα πολύ ωραίο και ογκώδες αποτέλεσμα. Οι μελωδίες δεν λείπουν, όπως στο ρεφρέν του “Her shad­ows”, το οποίο τραβάει το ενδιαφέρον και τα αυτιά του γράφοντα πιο κοντά για να προσέξουν το παίξιμο.

Το δε “Behold­er” αφήνει να φανούν κάποιες πιο τεχνικές και μοντέρνες επιρροές, χωρίς να χάνεται το κύριο σημείο στο οποίο στοχεύει το συγκρότημα. Επιθετικό black met­al που ενώ έχει μελωδίες, δεν αστειεύεται, μα παίζεται με φινέτσα και σοβαρότητα, δείχνοντας από το “καλημέρα σας” τις προθέσεις του στον μουσικό κόσμο. Τα οριακά κάτω του πενταλέπτου “Rev­e­la­tions” και “Gates of time” αποτελούν τις πιο περιπετειώδεις στιγμές, με τις μελωδίες να βγαίνουν εντονότερα, ενώ βγήκε μια “Νορβηγική” μελωδικότητα, που μου θύμισε τους τιτάνες EMPEROR. Πιο άμεσα, οδηγώντας στο φινάλε, με πιο μοντέρνο τρόπο τα “Eidolon”, “Silence” (που σπάει λίγο παραπάνω το tem­po) και το μικρότερο κομμάτι του δίσκου “Loss of grace” που ρίχνει τίτλους τέλους.

Προσωπικά εξεπλάγην θετικά από τους κυρίους. Η Γερμανία πάντα έβγαζε καλές μπάντες στο black met­al (θυμάμαι χαρακτηριστικά τους MOONBLOOD), αλλά ετούτοι εδώ, μου ρθαν από το πουθενά. Θα ήθελα να τους δω να χτίζουν πάνω στις μικρές περιπετειώδεις ιδέες που έλαβαν χώρα σε ένα άκρως ευθύ κατά τα άλλα υλικό. Αλλά αυτό είναι προς σκέψη της ίδιας της μπάντας. Για τώρα έχω μόνο να πω: εύγε, εύγε, εύγε.

8 / 10

Γιάννης Σαββίδης