ROTTING CHRIST – “Thy mighty contract” — Worst to best

To πρώτο full length album των ROTTING CHRIST έπεσε σαν βόμβα μεγατόνων όταν κυκλοφόρησε πριν 29 χρόνια. Εκείνη τη χρονιά μαζί με το “His majesty at the swamp” των VARATHRON και το “Cross­ing the fiery path” των NECROMANTIA αποτέλεσαν την τριπλή επίθεση της ελληνικής μαυρομεταλλικής σκηνής. Η γαλλική Osmose — από την οποία κυκλοφόρησε και το έπος των NECROMANTIA —  βοήθησε στο έπακρο για να διαδώσει το μήνυμα που έστελνε παγκόσμια για το τι είναι το ελληνικό black met­al. Χωρίς καθόλου υπερβολή το σοκ και το δέος ήταν τόσο μεγάλο γιατί είχε μουσικότητα και μελωδίες σε ένα ιδίωμα που μέχρι εκείνη την περίοδο ήταν συνυφασμένο με τα μονολιθικά riffs, τις ατέρμονα μεγάλες ταχύτητες και τις απλοϊκές μελωδίες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως οι MASTER’S HAMMER. Στην τελευταία επανακυκλοφορία του δίσκου από την Peaceville  ο Rune “Blas­phe­mer” Erik­sen περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο την μεγάλη διαφοροποίηση που είχε από την παγκόσμια σκηνή του black met­al, αναδεικνύοντας το έργο των Σάκη “Necro­may­hem” Τόλη (φωνητικά, κιθάρες), Jim Muti­la­tor (μπάσο, στίχοι), The Magus (δεύτερα φωνητικά, πλήκτρα) και Θέμη “Necrosavron” Τόλη (τύμπανα).

Αναμφίβολα το “Thy mighty con­tract” είναι ο πληρέστερος δίσκος της μπάντας και ο πιο αγαπημένος των ορκισμένων οπαδών τους, έχοντας εκπληκτικό εξώφυλλο, φοβερή ατμόσφαιρα με ταιριαστή παραγωγή-ορισμό για το black met­al  των ear­ly 90s, Όλα αυτά τα στοιχεία υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο και τα 8 αναπόσπαστα μέρη του. Είναι όλα τους διαμάντια και γι’ αυτό αξίζει να ανακαλύψετε τον δίσκο ακούγοντας τον ολόκληρο, αφήνοντας για το τέλος την ιεραρχία που ακολουθεί και λειτουργεί περισσότερο σε επίπεδο σημασίας για τους ίδιους και όχι σαν αξιολόγησής της όποιας αξίας τους ως μεμονωμένα κομμάτια.

“Thy mighty con­tract” countdown

8. “Dive the deep­est abyss” (3:33)

Το πιο down tem­po κομμάτι του δίσκου που στα χέρια άλλων μουσικών ίσως και να είχε γίνει doom. Όμως στα χέρια των συμπατριωτών μας έγινε ένα μαυρομεταλλικό έπος με απότομες αλλαγές ταχύτητας και ατμόσφαιρας που καθηλώνει.

7. “His sleep­ing majesty” (5:50)

Οι κιθάρες του Necro­may­hem με τις πλάτες των πλήκτρων του The Magus διαμορφώνουν ένα αποτέλεσμα με φοβερή μουσικότητα και απλότητα που εξελίσσεται με τις συνεχόμενες εναλλαγές ρυθμών στο rhythm sec­tion των Mutilator/Necrosavron. Ίσως το πιο απολαυστικό κομμάτι του δίσκου.

6. “Trans­form all suf­fer­ing into plague” (5:25)

Η απόλυτη συνύπαρξη κλασικού heavy met­al riff με τους mid tem­po μαυρομεταλλικούς ρυθμούς. Παραμένει μετά από τόσα χρόνια το μέρος του δίσκου που έχει τόσο πετυχημένα αποδώσει τις δύο όψεις των ROTTING CHRIST εκείνης της περιόδου με τις lead κιθάρες στο μέσο του κομματιού να μας αφήνουν άναυδους. 

5. “The sign of evil exis­tence” (2:00)

Η εκκίνηση του δίσκου είναι και το πιο ακραίο συνολικά κομμάτι του δίσκου με τα φωνητικά του The Magus να το «ντύνουν» με τον καλύτερο τρόπο. Κανένα μα κανένα άλλο album του black met­al δεν έχει την τύχη να έχει ένα τόσο ταιριαστό intro κομμάτι σε δίσκο, το οποίο να είναι αναγνωρίσιμο από τον ήχο των πλήκτρων στα πρώτα δευτερόλεπτα!

4. “Fgmenth, thy gift” (4:29)

Είναι το κομμάτι που διασώθηκε στα live τους στα «πέτρινα» χρόνια τους όποτε ήθελαν να παίξουν κάποιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του album. Τα φωνητικά του The Magus είναι καθηλωτικά όπως και η απαγγελία του Necro­may­hem. Έχει μείνει στις συνειδήσεις των οπαδών τους τόσο για τον έντονο ρυθμό του πάνω στο κεντρικό riff, όπως και για το κόψιμο με τα μινιμαλιστικά πλήκτρα του The Magus. 

3. “Exiled archangels” (5:07)

Ξεκινάει με καταιγιστικό ρυθμό και εξελίσσεται σε ένα μοναδικό mid tem­po κεντρικό riff που είναι μοναδικό όχι μόνο για τους ίδιους αλλά για όλο το μαυρομεταλλικό ιδίωμα, όπως και η συνέχεια του σαν δομή. Το κομμάτι που έδωσε το όνομα του στο fan club τους και το γεγονός αυτό μιλάει από μόνο του.

2. “The coro­na­tion of the ser­pent” (4:06)

Η κραυγή του The Magus στην εκκίνηση είναι προάγγελος για το πιο ιδιότυπο κομμάτι του δίσκου. Οι διπλές κιθάρες που παίζουν στην αρχή διαφορετικές μελωδίες διαμορφώνουν ένα κομμάτι που φτιάχνουν το απαραίτητο πεδίο με το μονότονο ρυθμικό μέρος της κιθάρας για τη μελωδία στα πλήκτρα του The Magus. Είναι το τραγούδι που θα μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό με τον Necro­may­hem να ξεχωρίζει και σαν ερμηνευτής και σαν κιθαρίστας. 

1. “The fourth knight of rev­e­la­tion” (6:47)

Ή αλλιώς όλοι οι ROTTING CHRIST μέσα σε ένα τραγούδι-έπος. Χωρισμένο σε δύο μέρη, είναι μακράν το κομμάτι με τη μεγαλύτερη μουσικότητα, ακολουθώντας mid tem­po ρυθμούς και εναλλαγές φωνητικών μεταξύ Necro­may­hem και The Magus. Καθηλωτικό και υποβλητικό, είναι το κομμάτι που αξίζει να ακούσει πρώτο ακόμα και πλέον ανυποψίαστος ακροατής της σκληρής μουσικής για να μπει στο πνεύμα του δίσκου. Είναι και το κομμάτι που η αναφορά του στον Yoth Iria είναι και ο προάγγελος του ονόματος της νέας μπάντας του, τότε, μπασίστα τους, Jim Mutilator. 

ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

“Visions of the dead lovers” (4:32)

Είναι το μόνο ακυκλοφόρητο κομμάτι εκείνης της περιόδου, το οποίο δεν μπήκε στον δίσκο και φιγουράρει σαν bonus track σε όλες, σχεδόν, τις επανακυκλοφορίες του. Οι ορκισμένοι οπαδοί τους το θεωρούν το κρυμμένο τους διαμάντι και είναι το κομμάτι που επέλεξε ο Jim Muti­la­tor να διασκευάσει με τη νέα του μπάντα, τους YOTH IRIA. Μονοκόμματο και ακραίο με φοβερή ένταση και είναι ο ηχητικός προάγγελος του “Non servi­am” που θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά.

Λευτέρης Τσουρέας