VEKTOR — CRYPTOSIS — DESERT NEAR THE END (Κύτταρο, 11/11/2022)

Δε χανόταν με τίποτα η βραδιά εκείνη! Κατηφορίζουμε στο χώρο του Κυττάρου επί της οδού Ηπείρου. Ο λόγος; Μα φυσικά, οι σπουδαίοι, φοβεροί και τρομεροί VEKTOR μαζί με τους CRYPTOSIS, αμφότεροι διαπρέποντες στο χώρο του τεχνοκρατικού thrash met­al θα έδιναν μια συναυλία που θα είχε τη τύχη να εκκινήσει εκ νέου τη καριέρα των πρώτων και να φέρει για πρώτη φορά τους δεύτερους στη χώρα μας. Ο πολύ κόσμος που μαζεύτηκε έξω από το χώρο, μαρτυρά το πόσο πράγματι το περίμεναν οι οπαδοί του είδους, ενώ προσωπικά, δεν αποκλείω και πολλοί μη αυστηρά thrash­ers να ρίξανε τον “οβολό” τους ούτως ειπείν για να στηρίξουν αυτή τη προσπάθεια μα και να τιμήσουν τις μπάντες που ήρθανε. Το πως αυτό εξελιχθηκε θα το δούμε αναλυτικά παρακάτω. Για πάμε!

8:45 οι δικοί μας DESERT NEAR THE END ανέβηκαν στο σανίδι. Μια μοντέρνα power/thrash μπάντα, με τα γκρουβάτα σημεία της, με τα τούτα της, με τα εκείνα της, που ταίριαξε στο πακέτο. Άκρως πληθωρικός ήχος, άκρως δεμένη και ενεργητική μπάντα, που τους αξίζει εκεί που βρίσκονται μα και να πάνε ακόμα πιο μακριά. Η εναλλαγή μεταξύ κομματιών παρελθόντος και παρόντος, δείχνει το ποσό έχουν εξελιχθεί και ωριμάσει σαν συγκρότημα. Κομμάτια όπως “Sea­son of the sun”, “The­ater of war” και πάει λέγοντας είχαν τη τιμητική τους, ζεσταίνοντας το κοινό, που έδειξε να γνωρίζει πολύ καλά το υλικό τους. Αυτό έδωσε και ώθηση στη μπάντα να αποδώσει τα μέγιστα. Τίμησαν φυσικά το μόλις μερικών μηνών άλμπουμ τους “The dawn­ing of the son”, με κομμάτια όπως το “Rise into domin­ion” που αγκαλιάστηκαν από το κοινό.

Μεγάλο ατού η δραματική φωνή του τραγουδιστή τους Αλέξανδρου Παπανδρέου, το δέσιμο του συγκροτήματος εν γένει, οδηγούμενο από το καταιγιστικό παίξιμο του ses­sion drum­mer Στέλιου Πεπινινίδη, που τα κάνει όλα και συμφέρει σαν μηχανή! Κάπου εδώ να σημειωθεί πως ο μπασίστας Άκης Πρασινίκας έπαιζε όπως έπαιζε τραυματίας, προκειμένου να μην ακυρωθεί η συναυλία. Θερμές ευχές εκ μέρους του ROCK HARD για περαστικά, μα φυσικά ένα μεγάλο εύγε, που σκύλιασε και αποφάσισε να μην κρεμάσει κανέναν για κανένα λόγο και να τα καταφέρει. Αν μη τι άλλο, αξιοθαύμαστο. Κλείσιμο με το ομώνυμο κομμάτι της προηγούμενης δουλειάς τους “Of fire and stars” με το συγκρότημα να κερδίζει το θερμότερο των χειροκροτημάτων μετά από μισή ώρα set.

Με την ώρα να περνάει, το Κύτταρο να γεμίζει, και τον ενθουσιασμό να αυξάνεται, ήρθε η ώρα για το δεύτερο πιάτο της αποψινής βραδιάς. Μοιράστηκαν τη κυκλοφορία “Trans­mis­sions of chaos” με τους VEKTOR, τώρα μοιράζονται και τη περιοδεία μαζί τους. Οι Ολλανδοί CRYPTOSIS ανέβηκαν στη σκηνή για πρώτη φορά στη χώρα μας, στις 9:55 με το “Decypher” από το φοβερό περσινό ντεμπούτο “Bion­ic swarm”. Έχοντας δει το livestream που κάνανε και έχοντας ακούσει το δίσκο πολλές φορές, μπορώ να εγγυηθώ ότι είχα μια εικόνα της απόδοσης τους, μα πήρα πολλά περισσότερα εκείνο το βράδυ Παρασκευής. Στη διάρκεια της εμφάνισης τους ο γράφων ήταν με το στόμα ανοιχτό και ένα διαρκές “μα τι κάνουν τα άτομα.…”, ρίχνοντας ματιές έκπληξης και νευμάτων αναλόγου φύσεως σε γνωστούς και φίλους τριγύρω, για να εισπράξει τα ανάλογα. Ο λόγος απλούστατος: κανείς δεν πίστευε πως έπαιζαν οι Ολλανδοί, οι οποίοι μοίραζαν τεσσάρες σαν Εθνική Ολλανδίας από τα παλιά!

“Death tech­nol­o­gy” και η συνέχεια είναι φρενήρης! Το απίστευτα τεχνοκρατικό thrash τους, δεν αφήνει κανέναν μα κανέναν ασυγκίνητο, χώρια που πηγαίνουν πάνω κάτω λες και παίζουν στους VIO-LENCE ή τους EXODUS. Όχι εύκολο όταν είσαι τόσο απαιτητικός παικτικά, δείγμα του πόσο έλιωσαν στις πρόβες για να το πετύχουν. Άξιοι, αξιότατοι, από DISTILLATOR έδειχναν πόσο σπουδαία το πάνε (να τους ακούσετε ειδικά οι thrash­ers, αξίζει φουλ!), στο νέο τους ξεκίνημα ωστόσο, τα πάνε ακόμα καλύτερα! Μιλάμε για όλεθρο…τι να σας λέω και τι να πρωτοπιστέψετε…3 άτομα και ακούγονταν σαν πολλά παραπάνω…σεμινάριο και παίξιμο που τους εντάσσει στην ελίτ του είδους με μεγάλη ευκολία! Φινάλε με “Flux diver­gence” και κάπως έτσι, μια συναυλία — θρίαμβος για τους CRYPTOSIS που μας χιλιοευχαρίστησαν για τη θερμή υποδοχή μα και την όμορφη εν γένει ατμόσφαιρα που επικράτησε. Πάντα τέτοια! Αν δε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, εκτιμώ πως οι κύριοι θα μας ξανατιμήσουν με τη παρουσία τους, λίαν συντόμως!

Στις 11:15 άρχισε να παίζει σινεματική εισαγωγή που σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Οι VEKTOR επιστρέφουν στη σκηνή της Αθήνας μετά από 6,5 ολόκληρα χρόνια. Σεισμοί λοιμοί και καταποντισμοί δεν μπόρεσαν να τους ρίξουν. Ένα ολόκληρο κοινό ανυπομονεί για να υποδεχθεί με θέρμη τους ηγέτες του τεχνοκρατικού thrash met­al των καιρών μας, αφήνοντας πίσω όλα όσα τους κράτησαν μακριά μας. Όλα αυτά, θα τα καταπιεί με ευκολία το κενό. “Charg­ing the void” και γειά σας! Ανοίγει και το πρώτο pit, μια ομορφιά! Η μπάντα δεμένη σε βαθμό που θα μπορούσαν να βρίσκονται με κλειστά μάτια οπουδήποτε, παίξιμο από άλλο Γαλαξία, έμπνευση από άλλο ηλιακό σύστημα, και τα μυαλά μας σε άλλη διάσταση. Τι να σας λέω εγώ και πως να μπορέσω να σας επικοινωνήσω το τι στο διάολο έγινε εκείνο το βράδυ; Περιγράφονται αλήθεια, τα απερίγραπτα; Ας αποπειραθούμε ωστόσο! “LCD (Liq­uid crys­tal dis­ease)” για τη συνέχεια και όλο το Κύτταρο να γκαρίζει “HAVE THEM SCREENED” (ο γράφων μαζί τους).

Μεγαλειώδες επίπεδο, εκκωφαντική υποδοχή σε μια μπάντα που είναι ηγέτες μιας ολόκληρης τάσης, σε ένα Κύτταρο που τους υποδέχτηκε με ζητωκραυγές. Ήρθε όμως η ώρα, να γυρίσουμε πίσω στο δίσκο που έκανε το κόσμο να προσέξει αυτά τα παλικάρια που τόσο λυσσασμένα παίζουν και διαλύουν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους. Το ομώνυμο κομμάτι του ντεμπούτου τους. “Black future” και τα καρούλια μέσα! “Ener­getic pulse, rip­pling out from our world!” — αυτό ακριβώς, μα πολλά περισσότερα συνάμα! Ο χρόνος σταματάει και αρχίζει το ενεργειακό χάος που καταπίνει τα πάντα. Η ζωή εδώ τελειώνει, εδώ αρχίζουν όλα και άλλα τέτοια, περνούν από το μυαλό του δύσμοιρου θεατή που προσπαθεί να συλλάβει τι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του. Συνέχεια με το “Dead by dawn” από το split με τους CRYPTOSIS για να ηρεμήσει η κατάσταση λίγο. Μια μικρή γεύση του επερχόμενου (άτιτλου ακόμα) τέταρτου δίσκου, με τα μελωδικά/λυρικά σημεία να μοιράζονται εξίσου με τα βίαια ξεσπάσματα, σε ένα εκρηκτικό μείγμα. Η πιο μεστή πτυχή των VEKTOR με άνεση. Θα ήθελα να το δώ στα πλαίσια της κυκλοφορίας του full-length πως θα σταθεί.
Στη συνέχεια ακολούθησε ένα μόλις κομμάτι από το “Out­er iso­la­tion” το “Tetrastruc­tur­al minds”, που φυσικά αποτελούσε κλασσικότατη επιλογή για τη μπάντα, μα επίσης και τρομερά αγαπημένο κομμάτι των οπαδών. Όχι άδικα, μια και το βασικό riff δημιουργεί πανζουρλισμό όποτε παίζεται και η βραδιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση! Ακολούθησαν κάποια πολύ ωραία λογοπαίγνια από το κύριο DiSan­to, ο οποίος ήταν σε μεγάλα κέφια, για να ακολουθήσει ένα από τα πιο PINK FLOYD κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ τους. Το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ “Col­lapse”, που κάνει αλοιφή ακόμα και πεζοναύτες! “Col­lapse under the weight of time…” ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ. Επίσης, τα καθαρά φωνητικά του DiSan­to βελτιώθηκαν εξαιρετικά, δείγμα ανθρώπου που μπόρεσε μέσα από όσα πέρασε να βελτιωθεί στη τέχνη του, να βελτιωθεί σαν άνθρωπος και γενικότερα να προοδεύσει. Μια και πήγαμε εκεί τη κουβέντα, ας αναφερθούμε στην πιο γλυκά ανθρώπινη στιγμή, όπου σύστησε τα μέλη της μπάντας έναν προς έναν με άκρως τιμητικές ονομασίες (Stephen Coon – the king of low fre­quen­cies, Mike Ohlson – the time­keep­er) ενώ εύφημος μνεία δόθηκε στον Erik Nel­son που αποκάλεσε “ο καλύτερος μου φίλος από το 2004”.

Κλείνοντας, είπε “νομίζω με ξέρετε εμένα…” με έναν κάπως αμήχανο τρόπο, στο οποίο το κοινό απάντησε με το εκκωφαντικό “DI-SAN-TO, DI-SAN-TO, DI-SAN-TO”. Το φινάλε επεφύλασσε άλλα δύο έπη της μπάντας. Πρώτο, το μέγιστο φινάλε του “Ter­mi­nal redux”, το εκπληκτικό και υπεράνω περιγραφής “Recharg­ing the void”. Ένα 13λεπτο ταξίδι σε γαλαξίες, νεφελώματα και αστερισμούς πέρα από τη κατανόηση της ανθρωπότητας, καταλήγοντας στην απόλυτη κλιμάκωση, στο σημείο που σβήνει ηλιακά συστήματα, μας στέλνει σε μια μαύρη τρύπα από την οποία δε θα επιστρέψουμε ποτέ: BOUND TO OUR GRAVES, IN STELLAR REMAINS! Ορμητικό σαν αστεροειδής, συγκλονιστικό και μεγαλειώδες σαν το ίδιο το Σύμπαν που μας περιβάλλει και ορίζει την ύπαρξη μας. Και μια και το είπα σχεδόν, το δεύτερο έπος, στο ρόλο του encore, αποτέλεσε πάλι από το “Black future” το σαρωτικό “Aster­oid” που ανέλαβε να σβήσει ό,τι υπήρξε σαν αμφιβολία περί της αξίας των VEKTOR, της μεμονωμένης αρτιότητας των μελών τους, καθώς και του πόσο μακριά μπορούν αυτοί οι κύριοι να πάνε το μύθο τους.

Μια βραδιά — ονείρωξη του οπαδού του προοδευτικού πρώτα σαν αντίληψη και μετά σαν ταμπέλα, μια βραδιά που γιγάντωσε τους VEKTOR στις συνειδήσεις των οπαδών τους, γέννησε καινούργιους, ενώ δημιούργησε πάνω σε μια ήδη υπάρχουσα βάση οπαδών κι άλλους νέους για τους CRYPTOSIS στην παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας. Τιμήθηκε υπεράνω προσδοκιών, και φυσικά πάντα τέτοια για τη διοργάνωση, για τις μπάντες και για όλα όσα γίνανε και θα γίνουν. Εις το επανιδείν! 
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας