A day to remember… 17/2 [OSI]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Office of strate­gic influ­ence” – OSI
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΙΑ: Inside Out
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jim Math­eos, Kevin Moore
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jim Math­eos – κιθάρες
Kevin Moore – πλήκτρα
Mike Port­noy – ντραμς
Sean Mal­one – μπάσο

Για τούτο εδώ το άλμπουμ, δεν θα μπορούσε να γράψει κάποιος άλλος. Όχι επειδή τα παιδιά εδώ στο Rock Hard δεν μπορούν ή δεν γνωρίζουν, αλλά επειδή το “Office of strate­gic influ­ence” ήταν ένα άλμπουμ που το παρουσίασα στο πρώτο τεύχος περιοδικού που βγήκε με εμένα αρχισυντάκτη και ήταν μία επιλογή που έδινε το στίγμα του πώς θα κινηθούμε στο μέλλον. Ένα πολύ τολμηρό εξώφυλλο, πέρα από τα συνηθισμένα, που πραγματικά συζητήθηκε. Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να γίνει κι αλλιώς, όταν εμπλεκόμενοι ήταν τρεις πολυαγαπημένοι μουσικοί, οι Jim Math­eos, Mike Port­noy και Kevin Moore.

Για καιρό ακούγαμε την προσπάθεια δημιουργίας ενός project από τους Port­noy και Math­eos, που θα κινούνταν σε ξεκάθαρα παραδοσιακά prog πλαίσια. Μάλιστα, ο Daniel Gilden­low (PAIN OF SALVATION), μου είχε πει πως δούλευε μαζί τους για τα φωνητικά και τη σύνθεση τραγουδιών, αλλά το πλάνο εγκαταλείφθηκε για διάφορους λόγους. Βασικά, αυτό που είχε στο μυαλό του ο πρώην ντράμερ των DREAM THEATER, ήταν να έχει διαφορετικούς τραγουδιστές σε κάθε κομμάτι, αλλά στην πορεία είδαν ότι αυτό θα αλλοίωνε τη ροή του άλμπουμ και δεν θα λειτουργούσε. Ανάμεσα στους τραγουδιστές που είχαν στα υπόψη τους, ήταν και ο John Arch, πρώην τραγουδιστής των FATES WARNING (εδώ βάλτε έναν αστερίσκο).

Ας πάμε ένα ταξίδι στο χωροχρόνο, λοιπόν, για να δούμε τι κατάσταση επικρατούσε πριν τη δημιουργία του δίσκου. Ο Kevin Moore είχε παρατήσει τους DREAM THEATER ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του “Awake”, στο τέλος του 1994 και είχε βγάλει ήδη δύο δίσκους με τους CHROMA KEY, σαφώς πιο πειραματικούς. Στο μεταξύ όμως, είχε παίξει και στα “A pleas­ant shade of gray” και “Dis­con­nect­ed” των FATES WARNING, οπότε είχε αναπτύξει πολύ στενούς δεσμούς με τον Math­eos, ο οποίος του έστειλε το υλικό που είχε γράψει, ώστε να βάλει μερικά πλήκτρα. Ο Moore, επέστρεψε τα αρχεία «μεταλλαγμένα», σε εντελώς διαφορετικό ύφος από αυτό που είχαν αρχικά και ήταν «σκληρό», «παραδοσιακό» pro­gres­sive, κάτι που άρεσε στον ηγέτη των FATES WARNING, ο οποίος τον παρότρυνε να συνεχίσει έτσι.

Ο Port­noy με τη σειρά του, δούλευε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν γούσταρε την ανταλλαγή email, αλλά ήθελε να μέλη να έχουν διάδραση στο στούντιο (όπως φάνηκε αργότερα και από όλα τα υπόλοιπα project/σχήματα στα οποία συμμετείχε). Όμως οι Math­eos και Moore, είχαν συνηθίσει να δουλεύουν πολύ με αυτόν τον τρόπο. Οι αρχικές μακρόσυρτες συνθέσεις που είχαν γραφτεί, «διαμελίστηκαν» σε πολλά, μικρότερα τραγούδια. Πάρτε μία ιδέα σχετικά με αυτό, από το “The thing that nev­er was”, που βρίσκεται στο bonus CD της ειδικής έκδοσης. Είναι ένα 17λεπτο instru­men­tal, που περιέχει πολλές βασικές ιδέες, από αρκετά τραγούδια του άλμπουμ. Γνωρίζοντας τον τρόπο που σκεφτόταν ο Port­noy, ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο, εκείνος ήθελε να δημιουργήσει ένα άλμπουμ, προφανώς με 3–4 τεράστια, δαιδαλώδη τραγούδια και 1–2 μικρότερα, αλλά μάλλον δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την τροπή που πήρε το “Office of strate­gic influ­ence”. Ουσιαστικά, δεν είχε όση ενεργή συμμετοχή ήθελε, αφού το πήραν πάνω τους οι Moore/Matheos.

Στο μπάσο, είχαν επιλέξει τον συγχωρεμένο Sean Mal­one, των CYNIC, με τον οποίο ο Math­eos, είχε συνεργαστεί και για το δεύτερο άλμπουμ των GORDIAN KNOT, “Emer­gent”, που είχε κυκλοφορήσει ένα μήνα πριν από το “Office…”, οπότε πιθανολογώ, ότι οι ηχογραφήσεις έγιναν σχετικά ταυτόχρονα. Ο Mal­one, δεν ήταν μεγάλος fan αυτής της προσέγγισης της μουσικής, που είχαν οι Moore/Matheos και πήγαινε πιο πολύ στη σχολή Port­noy. Αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί, λοιπόν, σχετικά, με μία παρουσία μάλλον πιο διεκπεραιωτική, αφού προτιμούσε την αρχική προσέγγιση του Port­noy κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μάλιστα, να είναι ένας ses­sion μουσικός κι όχι ισότιμο μέλος του σχήματος.

Το άλμπουμ, είχε τελικά και καλεσμένο. Αυτός ήταν ο Steven Wil­son, ένας καλλιτέχνης που πάντα ήθελε να δουλέψει μαζί του Port­noy και θεωρούσε ότι ταίριαζε απόλυτα με το μουσικό ύφος που κινήθηκε το ντεμπούτο των OSI και αυτό δεν απείχε από την πραγματικότητα. Ο Wil­son έγραψε τους στίχους κι έκανε τα φωνητικά στο εξαιρετικό “shut­DOWN”. Αυτή, δεν θα ήταν η μόνη του συνεργασία με τον πρώην ντράμερ των DREAM THEATER, αλλά θα συμμετείχε και στο “Repen­tance”, στο άλμπουμ “Sys­tem­at­ic chaos” του 2007.

Το “Office…” ήταν ένας πολυαναμενόμενος δίσκος για όλην την pro­gres­sive κοινότητα. Δεν το λες και λίγο να συνεργαστεί και πάλι ο Moore με τον Port­noy, ούτε να συνεργαστεί για πρώτη φορά ο Port­noy με τον Math­eos. Αυτό, όμως τελικά, φάνηκε ότι δεν λειτούργησε όπως ήθελαν οι δύο βασικοί εμπνευστές του σχήματος. Η συνύπαρξη των Moore και Port­noy, δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Ο ντράμερ, υποστήριξε πως ο πρώην συνεργάτης του στους DREAM THEATER, ενεργούσε ακριβώς όπως την περίοδο που έφυγε από το γκρουπ μετά το “Awake”. Τον χαρακτήρισε ξεροκέφαλο και καταθλιπτικό και δήλωσε ότι δεν περνούσε καλά στις ηχογραφήσεις. Βέβαια, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η συμμετοχή του Moore, άλλαξε το ύφος των συνθέσεων (που προφανώς δεν άρεσε τόσο πολύ στον Port­noy), ότι απέκτησε κυριαρχικό ρόλο στο “Office…” αφήνοντας λίγο χώρο σ’ εκείνον, που περιορίστηκε απλά στο να παίζει ντραμς. Έχοντας συνηθίσει να έχει απόλυτο έλεγχο στις δουλειές του, μάλιστα, φέρεται να ενοχλούνταν ιδιαίτερα όταν του ζητήθηκε να ηχογραφήσει διαφορετικά takes στα τύμπανα, για να δουν οι υπόλοιποι ποιο ταιριάζει περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο, ότι στο δεύτερο άλμπουμ των OSI, το “Free”, ο Port­noy ήταν απλά spe­cial guest και στο τρίτο, αντικαταστάθηκε από τον Gavin Har­ri­son (PORCUPINE TREE). Μεταξύ μας, απορώ πώς τελείωσαν οι ηχογραφήσεις με τους δύο αυτούς μουσικούς στον ίδιο χώρο (κάτι πολύ δύσκολο, πρακτικά, αφού ο Kevin Moore, ζούσε μόνιμα στην Cos­ta Rica εκείνη την περίοδο). Εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, εντελώς διαφορετικοί κόσμοι.

Η συνεργασία του Math­eos με τον Port­noy, συνεχίστηκε και μετά το άλμπουμ εκείνο. Πέραν του γεγονότος ότι συμμετείχαν στην κορυφαία prog met­al περιοδεία όλων των εποχών (τουλάχιστον στα χαρτιά), δηλαδή DREAM THEATER, QUEENSRYCHE, FATES WARNING, λίγους μήνες μετά, δούλεψαν μαζί και στο σόλο EP του John Arch (θυμάστε τον αστερίσκο που σας είχα πει να βάλετε στην αρχή του κειμένου; Εδώ χρησιμεύει). Κάτι μου λέει, ότι τις ιδέες που περίσσεψαν από το “Office…”, δεν τις χρησιμοποίησε ο Math­eos μόνο στον επόμενο δίσκο των FATES WARNING αλλά και στο “A twist of fate”, το οποίο κατά «διαβολική σύμπτωση», είχε δύο τραγούδια και συνολική διάρκεια 28 λεπτών. Βρε ποια αρχική ιδέα για το ντεμπούτο των OSI μου θυμίζει, να δεις… Όλως τυχαίως, όμως! Και ο τραγουδιστής με τον οποίο ήθελε να δουλέψει ο Port­noy και όλα!!!

Το ύφος του δίσκου που δεν ήταν πάρα πολύ κοντά στους DREAM THEATER, φαίνεται να ξένισε λίγο τους οπαδούς, όμως, για εμένα αυτός είναι ο απόλυτος OSI δίσκος, αφού στη συνέχεια έγιναν μάλλον μία συνέχεια των CHROMA KEY και πιο σόλο project του Kevin Moore, παρά μία συλλογική προσπάθεια. Σε προσωπικό επίπεδο, ήμουν και είμαι πολύ ικανοποιημένος από το “Office of strate­gic influ­ence”, πολύ περισσότερο δε, για την ιδέα μου να γίνουν εξώφυλλο στο περιοδικό που ήμουν αρχισυντάκτης τότε…

Did you know that:
- Το όνομα, OSI, είναι τα αρχικά του “Office of Strate­gic Influ­ence”, μίας άκρως απόρρητης ομάδας των Αμερικάνικων Μυστικών Υπηρεσιών, που δημιουργήθηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 και είχε προπαγανδιστικό στόχο, να διασπείρει ψεύτικες φήμες στα media, ώστε να επηρεάζει τους εχθρούς της Αμερικής. Τον Φεβρουάριο του 2002, οι New York Times, αποκάλυψαν το ρόλο αυτής της υπηρεσίας, η οποία πλέον δεν είχε λόγο ύπαρξης και διαλύθηκε. Λέγεται, ότι το όνομα επιλέχθηκε από τον Kevin Moore (πρέπει να είχαν πετύχει τον Port­noy πολύ στις καλές του για να δεχτεί κάτι τέτοιο!!!).

Σάκης Φράγκος