A day to remember… 6/11 [AEROSMITH]

ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Music from anoth­er dimen­sion!” – AEROSMITH
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΙΑ: Colum­bia
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: Jack Douglas/ Steven Tyler/ Joe Perry/ Mar­ti Frederiksen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Steven Tyler
Κιθάρες/ Φωνητικά – Joe Perry
Κιθάρες – Brad Whitford
Mπάσο – Tom Hamilton
Τύμπανα – Joey Kramer

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι πραγματικά μεγάλοι AEROSMITH, ίσως (ίσως και όχι) το μεγαλύτερο αμερικάνικο rock ‘n’ roll συγκρότημα, όπως κάποτε αναγραφόταν στις επανεκδόσεις των CD τους στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τελειώνουν δισκογραφικά με το “Get a grip” (1993). Κάπου εκεί με την head­line παρουσία τους στο “Mon­sters of Rock”  του 1994. Κι όμως, από το συγκρότημα που έκανε ένα από το πιο εμφατικά come­back στην αμερικάνικη μουσική σκηνή (με το παλιό τους hit “Walk this way”, σε συνεργασία με τους rap­pers RUN-DMC), κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατέκτησε μία ακόμη κορυφή μέσω ενός sound­track, αυτό της ταινίας “Armaged­don” (1998) με τους Bruce Willis, Ben Affleck και την κόρη του ίδιου του front­man των AEROSMITH, Steven Tyler, Liv. To “I don’t want to miss a thing”, μία σύνθεση της Dianne War­ren, έγινε το μοναδικό νο. 1 sin­gle του συγκροτήματος στην τεράστια και πολυετή καριέρα του. Έκτοτε το έχουμε ακούσει όχι μόνο μερικές δισεκατομμύρια φορές στους “rock” ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας, αλλά και σε αμέτρητα γαμήλια πάρτι. Και η είσοδος στη νέα χιλιετία φαινόταν πολλά υποσχόμενη για τους AEROSMITH.

Ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του νέου άλμπουμ τους, με την συνδρομή των συμπαραγωγών Mar­ti Fred­erik­sen και Mark Hud­son. Κατά την διάρκεια αυτών υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ τους, είτε λόγω διαφορών ως προς συνθετικό κομμάτι, είτε ως προς τον τρόπο που έγιναν οι ηχογραφήσεις. Σε εμπορικό επίπεδο, το νέο άλμπουμ, που ονομάστηκε “Just push play”, τα πήγε αρκετά καλά, φτάνοντας στο αμερικάνικο νο. 2 με αποτέλεσμα να γίνει πλατινένιο στην πατρίδα τους. Ένα hit που πραγματικά ήρθε την κατάλληλη στιγμή, μιας και η δισκογραφική τους εταιρεία Colum­bia σκεφτόταν να τους στείλει με συνοπτικές διαδικασίες, σύμφωνα με τον Tyler.

Οι AEROSMITH επέστρεψαν με διαφορετική προσέγγιση για το επόμενο άλμπουμ τους, το “Honkin’ on Bobo” (2004), που περιείχε μόνο ένα καινούριο τραγούδι και 11 διασκευές σε παλιά blues των 50s και των 60s. Στην παραγωγή συμμετείχε και ο παλιός τους παραγωγός Jack Dou­glas, υπεύθυνος για τον ήχο του συγκροτήματος από το “Get your wings” (1974) μέχρι και το “Rock in a hard place” (1982). To “Honkin’ on Bobo” έγινε χρυσό, φτάνοντας στο νο. 5 του Bill­board. Παρόλαυτα, και παρά το ότι πέρασαν κάμποσα χρόνια από το “Just push play”, ο Per­ry συνέχισε να είναι δυσαρεστημένος με τον τρόπο που τα πράγματα έτρεχαν με τους AEROSMITH, ενώ παραδέχτηκε σε συνέντευξη του κάποια χρόνια αργότερα ότι δεν είχαν γράψει αξιόλογο νέο υλικό εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Έκτοτε το συγκρότημα πορευόταν στον αυτόματο. Κυκλοφόρησαν το live DVD “You Got­ta Move” (2004), το live άλμπουμ και DVD  “Rockin’ the Joint” (2005). O Tyler έκανε εγχείρηση στον λαιμό του, ακολουθούμενος από τον Hamil­ton που ξεκίνησε θεραπείες για καρκίνο στον φάρυγγα και αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον μπασίστα David Hull. Το 2006 κυκλοφόρησε η συλλογή “Dev­il’s Got a New Dis­guise: The Very Best of Aero­smith”, με δύο νέα τραγούδια, τα ““Dev­il’s Got a New Dis­guise” και “Sedona Sunrise”.

Τέλη του 2007 και το συγκρότημα μπαίνει στο στούντιο για να βγάλει την υποχρέωση ενός τελευταίου άλμπουμ στην Sony, μητρική εταιρεία της Colum­bia. Το σχέδιο ήταν να συμπεριλάβουν δύο επανηχογραφημένα κομμάτια από προηγούμενα ses­sions και φυσικά ολοκαίνουργιο υλικό. Ο Per­ry αποκάλυψε ότι εκτός από ένα νέο άλμπουμ, το συγκρότημα δούλευε πάνω σε μία έκδοση του γνωστού video game “Gui­tar Hero” αφιερωμένου στους AEROSMITH. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 2008, με πολλά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους. Με το project «νέο άλμπουμ» να μην προχωράει παράλληλα, ο Tyler το 2008, ότι σκόπευαν να μπουν στο στούντιο τέλη Σεπτέμβρη  για να ολοκληρώσουν το άλμπουμ τους.

Ο front­man των AEROSMITH σχέδια για μια νέα αμερικάνικη περιοδεία το 2009, για την υποστήριξη του νέου δίσκου. Δυστυχώς, τον Γενάρη του 2009, ο Tyler ένας τραυματισμός στο γόνατο του Per­ry ήταν η αιτία για να αναβληθεί προσωρινά και αυτή η προοπτική. Λίγο αργότερα ανακοινώθηκε ως παραγωγός του νέου άλμπουμ ο Bren­dan O’Brien, ο οποίος είχε αναλάβει πριν 16 χρόνια το μιξάρισμα του “Get a grip”. Ήλπιζαν, μάταια όπως αποδείχτηκε, να τελειώσουν πριν τον Ιούνιο του 2009, οπότε και θα έβγαιναν σε περιοδεία με τους ZZ TOP, στηρίζοντας το “ Gui­tar Hero: Aero­smith”. Τότε ξεκαθάρισε ο Per­ry ότι σε καμία περίπτωση δεν θα προλάβαιναν να τελειώσει το άλμπουμ.

Και σα να μην έφτανε αυτό, άρχισαν και τα προβλήματα κατά την διάρκεια της περιοδείας. O Brad Whit­ford έχασε τις πρώτες εφτά εμφανίσεις της περιοδείας, λόγω χειρουργείου στο κεφάλι. Ο δε Tyler, ακριβώς στην έβδομη ημερομηνία της περιοδείας, ο Tyler τραυματίστηκε στο πόδι, με αποτέλεσμα να αναβληθούν οι επόμενες εφτά ημερομηνίες. Τον Ιούλιο του 2009 ξεκίνησε πάλι η περιοδεία, όμως ο Hamil­ton, o οποίος είχε μόλις επανενταχθεί στο συγκρότημα, αποχώρησε ξανά για να αναρρώσει από επέμβαση. Δύο μήνες αργότερα, ο Tyler τραυματίστηκε ξανά, καθώς γκρεμοτσακίστηκε από την σκηνή, με τελικό απολογισμό τραυματισμούς στο κεφάλι, τον αυχένα και κάταγμα στον ώμο. Πλέον, δεν είχε κανένα νόημα να συνεχίσει η περιοδεία, που αποδείχτηκε απειλή για την υγεία των AEROSMITH. Τουλάχιστον, ο Per­ry κυκλοφόρησε το πέμπτο σόλο άλμπουμ του “Have gui­tar, will trav­el” και ο ντράμερ Joey Kramer κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο “Hit hard”. Με την επάνοδο του Tyler, το συγκρότημα εμφανίστηκε ζωντανά άλλες τρεις φορές μέχρι το τέλος του 2009.

Αντί να βελτιωθεί η κατάσταση, το κλίμα στους AEROSMITH χειροτέρεψε σημαντικά. Αρχικά, ο Steven Tyler αποχώρησε από μια προγραμματισμένη περιοδεία στη Νότια Αμερική, τέλη του 2009. Είχε άλλες φιλοδοξίες, όπως να ασχοληθεί με κάποια σόλο project του, όπως την αυτοβιογραφία του “Does the noise in my head both­er you?”. Ο τραγουδιστής είχε πλέον προσανατολιστεί να εξυπηρετήσει τα δικά του «θέλω» και όχι της μπάντας. Από την άλλη, ο κιθαρίστας Joe Per­ry περιόδευσε μόνος του από τα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010. Κάπου εκεί, έπεσε η βόμβα από τον κιθαρίστα: ο Tyler είχε διακόψει τις επαφές του με τους AEROSMITH, θα μπορούσε να παραιτηθεί και ότι είχαν βγει στην αναζήτηση για νέο τραγουδιστή για να συνεργαστεί. Μάλιστα, δήλωσε ότι είχαν προσεγγίσει τον  Lenny Kravitz για την εν λόγω θέση, αλλά αυτός αρνήθηκε.

Παρά όλη αυτή την ανακατωσούρα, ο Tyler ήρθε πάλι κοντά στον Per­ry και εμφανίστηκε μαζί του στο live στην Νέα Υόρκη. O τραγουδιστής διαβεβαίωσε το κοινό όπως δεν πρόκειται να αφήσει τους AEROSMITH. Δεκέμβρη του 2009, o τραγουδιστής μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης, όντας εξαρτημένος από τα παυσίπονα που κατανάλωνε μανιωδώς για να μην πονάει από τα τραύματα που είχε κονομήσει διαχρονικά στα πόδια του. Σε συνέχεια αυτής της εξέλιξης, ο Per­ry ξαναδήλωσε ότι οι AEROSMITH ξεκινούσαν οντισιόν για νέο τραγουδιστή, αφού η θεραπεία και η ανάρρωση του Tyler θα διαρκούσε περίπου ενάμιση χρόνο και το υπόλοιπο συγκρότημα θα έπρεπε να συνεχίσει, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται η συνεργασία με τον front­man τους εφόσον το ήθελε ο ίδιος. Η αντίδραση δεν άρχισε να έρθει από την πλευρά του Tyler, όπου οι δικηγόροι του απείλησαν με νομική δράση εάν δεν σταματούσε η προσπάθεια αντικατάστασης του τραγουδιστή.

Το 2010 έφερε την περιοδεία “Cocked, locked, ready to rock” όπου οι AEROSMITH ήρθαν για πρώτη φορά και στην χώρα μας, σε μία μνημειώδη εμφάνιση στο Στάδιο Καραϊσκάκη, την 20^η Ιουνίου 2010. Κατά τις εμφανίσεις τους στις ΗΠΑ, γέμισε ξανά το ιατρικό δελτίο, με τον Tyler να χτυπάει καταλάθος τον Per­ry με την βάση του μικροφώνου του, ενώ ο δεύτερος … πήρε το αίμα του πίσω, πέφτοντας πάνω στον Tyler και ρίχνοντας τον από την σκηνή. Πέρα, όμως, από την κωμική κόντρα στα συγκρουόμενα των Tyler και Per­ry, προέκυψε θέμα μεταξύ τους, όταν ο πρώτος αποφάσισε να γίνει κριτής στο δημοφιλές real­i­ty “Amer­i­can Idol”, χωρίς να το συζητήσει με τους υπόλοιπους στο συγκρότημα, με τον Per­ry να το μαθαίνει στο διαδίκτυο όπως «όλος ο υπόλοιπος κόσμος». Τελικά, τον Αύγουστο του 2010, η παραγωγή του “Amer­i­can Idol” ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας με τον Tyler, με τον Per­ry να δηλώνει πως θα αναζητούσε νέα project με την σειρά του.

Το 2011 και αφού κυκλοφόρησαν μία ακόμη συλλογή, το “Tough Love: Best of the Bal­lads”, οι AEROSMITH, μέσω του Joe Per­ry ανακοίνωσαν ότι θα έμπαιναν επιτέλους στο στούντιο  για την παραγωγή του επόμενου άλμπουμ τους, ενώ τέλη Αυγούστου ανακοινώθηκε ότι το αυτό θα κυκλοφορούσε κατά τον Μάιο του 2012, με συμπαραγωγό (πλην των Tyler, Per­ry και Fred­erik­sen) τον παλιό τους συνεργάτη Jack Dou­glas. Με τον O’ Brien που αναφέρθηκε προηγουμένως είχε γίνει κάποια δουλειά, η οποία όμως δεν προχώρησε λόγω των συνεχόμενων προβλημάτων υγείας του Tyler, ο οποίος την ξαναπάτησε στην Ασουνσιόν της Παραγουάης όπου τραυματίστηκε στο πρόσωπο, στο ντους του δωματίου του, όταν λιποθύμησε.

Μετά από εναλλασσόμενες περιόδους εντάσεων και σχετικής ηρεμίας, οι AEROSMITH κυκλοφόρησαν το πρώτο sin­gle από την νέα δουλειά τους, με τίτλο “Leg­endary Child”, στο φινάλε της σεζόν του “Amer­i­can Idol”. Λίγο αργότερα, ανακοινώθηκε και ο τίτλος του νέου άλμπουμ, το οποίο θα ονομαζόταν “Music from anoth­er dimen­sion!” και επρόκειτο να κυκλοφορήσει την 6^η Νοεμβρίου 2012. Στο μεσοδιάστημα, τον Αύγουστο, κυκλοφόρησαν άλλα δύο sin­gles, τα “Lover A lot” και η μπαλάντα “What Could Have Been Love”.

Δέκα χρόνια πριν, λοιπόν, κυκλοφόρησε το 15^ο άλμπουμ των AEROSMITH, το πολυαναμενόμενο και πρώτο μετά από 11 χρόνια χωρίς νέες συνθέσεις, “Music from anoth­er dimen­sion!”. Θεωρητικά αυτός ο δίσκος για τους AEROSMITH θα τα άλλαζε όλα ξανά στο δικό τους ιδιαίτερο στυλ, και λίγο πέρα από τις συνεργασίες τους με τρίτους συνθέτες, εκτός μπάντας. Κάτι που βέβαια δεν προκύπτει, μιας και στα 15 (!) τραγούδια της βασικής έκδοσης του άλμπουμ, έχουν βάλει το χεράκι τους στα 6 οι Mar­ti Fred­er­ick­sen, Russ Irwin, Dianne War­ren, Jim Val­lance, Jesse Kramer, Mar­co Moir και ο φίλος μας ο Desmond Child.

Το μάλλον χλιαρό “Love XXX” ανοίγει τον δίσκο, με συνέχεια στο επίσης αναμενόμενο “Oh Yeah”. Το “Beau­ti­ful” ξεχωρίζει κάπως με το σχεδόν ψυχεδελικό ρεφρέν του. Η πρώτη μπαλάντα που ακούμε στο “Music from anoth­er dimen­sion!” είναι το “Tell me”, επίσης ξεκάθαρα στο στυλ των γνωστών AEROSMITH, σαν παραλλαγή των “Cryin’” και “Crazy” από το “Get a grip”. Ψιλοαδιάφορη η συνέχεια με το μεγάλο σε διάρκεια (για AEROSMITH) “ Out go the lights”, για να έρθει ένα από τα sin­gle του δίσκου, το “Leg­endary child”. Γραμμένο για τους ίδιους και την πολυτάραχη ιστορία τους, το τραγούδι αυτό προέρχεται από την “Get a grip” εποχή, όπου είχε μείνει εκτός τότε. Κάπου στους στίχους του θα πιάσετε και σύντομες αναφορές στα “Walk this way” και “Adam’s Apple” από το θρυλικό άλμπουμ τους “Toys in the attic”. Την επόμενη χρονιά ακούστηκε και στην ταινία “G.I. Joe: Retaliation”.

Ακολουθεί το επίσης sin­gle “What could have been love”, μία πρωτότυπη μπαλάντα, με δικό της δυνατό video clip (όπως και το “Leg­endary child”). Το επόμενο “Street Jesus” έχει πιο γνήσια AEROSMITH στοιχεία, όπου το συγκρότημα θυμάται το 70s παρελθόν του. Και από εκεί ξανά πίσω σε μπαλάντα, το “Can’t stop lovin’ you” με την συμμετοχή της coun­try τραγουδίστριας Car­rie Under­wood, που ακούγεται σαν ακόμη μία εκδοχή του “Cryin’” αλλά σε στυλ coun­try. Θα κυκλοφορούσε ως το τέταρτο sin­gle του άλμπουμ τον Μάρτιο του 2013. Το επίσης sin­gle “Lover A lot” φέρει την συν-υπογραφή των Jesse Sky Kramer (γιος του Joey Kramer) και Mar­co Moir (τεχνικός κιθάρας του Brad Whitford).

Το απαλό “We all fall down” είναι ακόμη μία μπαλάντα, στο χαρακτηριστικό στυλ της Dianne War­ren. Tο διαδέχεται μία σύνθεση του Per­ry με τίτλο “Free­dom fight­er”, όπου ακούμε τον κιθαρίστα και στα φωνητικά, όπως και στο “Some­thing” που έπεται του “Clos­er”. Καλύτερα που τραγουδάει ο Tyler στους AEROSMITH, αυτό μπορώ να σας το πω με ασφάλεια. Το “Music from anoth­er dimen­sion!” κλείνει με μία ακόμη μπαλάντα, το “Anoth­er Last Good­bye”, στο οποίο παίζει πιάνο ο Desmond Child και είναι ένα από τα high­lights του άλμπουμ. Αντί να πήξουν τον δίσκο στις μπαλάντες, θα μπορούσαν να κρατήσουν αυτό και ίσως το “ What could have been love”. Οι υπόλοιπες παραλλαγές στο θέμα “Crazy”/”Cryin’” είναι πραγματικά fillers. Και γενικότερα το άλμπουμ πάσχει σοβαρά από έλλειψη προσανατολισμού, περισσότερο μία κακήν-κακώς μάζωξη συνθέσεων, παρά μία στοχευμένη με χαρακτήρα κυκλοφορία. Εδώ (και ενδεχομένης της μακρόχρονης απουσίας και έλλειψης συνθετικής δραστηριότητας) οι AEROSMITH προσπαθούν να ακουστούν ως πολλά σε πολλούς.

Ο Tom Hamil­ton είπε ότι o τίτλος του άλμπουμ τους προτάθηκε από τον Jack Dou­glas, κάτι που ομαδικά τους παρέπεμπε στην αρχή της καριέρας τους την δεκαετία του ’70. Το ωραίο εξώφυλλο του δίσκου είναι εμπνευσμένο από την B‑movies επιστημονικής φαντασίας (κοντά στο θέμα του «Πόλεμου των Κόσμων»), με κάπως com­ic αισθητική, σχεδιασμένο από τον σκηνοθέτη που είχε αναλάβει το συγκρότημα όταν είχαν βγει σε περιοδεία, τον Casey Tebo. Η κυκλοφορία του “Music from anoth­er dimen­sion!” συνοδεύτηκε από μοιρασμένες κριτικές, κάτι που ωστόσο δεν το εμπόδισε να πάει, έστω και για λίγο, στο αμερικάνικο νο.5 (στην υποκατηγορία “Top Rock Albums” πάτησε κορυφή), στο νο. 6 του Καναδά (όπου έγινε χρυσό) και στο βρετανικό νο. 14.

Από το 2012 μέχρι και σήμερα «η μεγαλύτερη rock ‘n’ roll μπάντα της Αμερικής» δεν έχει κυκλοφορήσει νέο υλικό. Αντιθέτως έχουν περιοδεύσει κάμποσες φορές, με τον Joe Per­ry να έχει δηλώσει άγνοια για μελλοντικές τους κυκλοφορίες. Επίσης το δίδυμο Tyler/ Per­ry έχει μπει “Hall of Fame” των Αμερικανών συνθετών, ενώ σε κάποια φάση ακολούθησε και δικαστική διαμάχη με τον ντράμερ τους Joey Kramer, καθώς οι υπόλοιποι έκριναν ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί πλέον στις απαιτήσεις των AEROSMITH. Μεταξύ άλλων και ενόψει των εμφανίσεων τους στο Las Vegas (κυρίως), με τίτλο “Deuces are wild”, o Tyler μπήκε ξανά για αποτοξίνωση από τα παυσίπονα και ο Kramer αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Παρόλο που οι AEROSMITH θα συνεχίσουν να εμφανίζονται ζωντανά με κάποιο τρόπο και φέτος, το μέλλον τους είναι αβέβαιο και μάλλον δεν πρόκειται να ακούσουμε κάτι νέο από αυτούς. Προς το παρόν κρατάμε το “Music from anoth­er dimen­sion!” ως το στουντιακό κύκνειο άσμα τους και … έχει ο Θεός!

Κώστας Τσιρανίδης