EPICA — “The Alchemy project” EP (Atomic Fire)

Δεν με κουράζει να το λέω συνέχεια, ίσως κουράζει κάποιους να το ακούνε και να λένε “άντε πάλι τα ίδια”, όμως επανάληψη μήτηρ μαθήσεως που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Οι EPICA, συνθετικά να το δεις απλά, είναι εδώ και 4 πλέον άλμπουμ σε άλλο επίπεδο. Μεγάλη μπάλα από τους Ολλανδούς, μία μπάντα που από όταν απελευθερώθηκε από διάφορα πρέπει του χώρου και βρήκαν απόλυτα το δικό τους ήχο και μονοπάτι, βγάζουν τα σπουδαία άλμπουμ το ένα μετά το άλλο. Και με το “Omega”, το τελευταίο τους άλμπουμ, το απέδειξαν για ακόμη μία φορά.

Τώρα, είπαν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Και ξέρετε ποιο είναι το “σπαστικό” της υπόθεσης; Ότι κι εδώ τα πήγαν περίφημα! Και αυτό το διαφορετικό που είπαν να κάνουν, είναι κάτι δύσκολο σαν εγχείρημα, περίεργο και ενδιαφέρον επίσης και στο τέλος της ημέρας, pro­gres­sive κανονικότατα και ας λένε όσοι θέλουν ότι θέλουν. Τι πήγαν λοιπόν και έκαναν; Μάζεψαν μπάντες και μουσικούς που είτε ήταν φίλοι, είτε θαυμάζουν οι ίδιοι, είτε υπάρχει αμοιβαία αλληλοεκτίμηση και έγραψαν μαζί τους 7 νέα τραγούδια. Δεν είναι λοιπόν guests οι συγκεκριμένοι μουσικοί, αλλά είναι και συνθέτες μαζί με τους EPICA. Μεγαλεπίβολο εγχείρημα, που όμως, όταν έχεις μία μπάντα με τόσο σπουδαίους μουσικούς (αυτό ξεπερνάει το γούστο του καθενός για τη μουσική τους), το αποτέλεσμα σε δικαιώνει. Και μπορεί σε κάποια τραγούδια να μην ακούς απόλυτα αυτήν την συνύπαρξη γιατί υπάρχουν ομοιότητες ηχητικές και υπό το πρίσμα των EPICA δεν ακούγονται τόσο “ξένα”, σε κάποια άλλα όμως, το αποτέλεσμα φαίνεται πολύ περισσότερο και είναι και τα καλύτερα του δίσκου.

“The Alche­my project” λοιπόν (ωραίος, ταιριαστός τίτλος) η νέα κυκλοφορία των Ολλανδών, ένα EP στην ουσία, πλούσιο όμως, διάρκειας 35 περίπου λεπτών και πρώτο μέσω της νέας τους δισκογραφικής στέγης, της Atom­ic Fire. Συμμετέχοντες πολλοί και διάφοροι και θα τους δούμε τον καθένα στο κομμάτι του.

Πρώτο λοιπόν, το “The great tribu­la­tion”, στο οποίο οι EPICA συναντάνε τους FLESHGOD APOCALYPSE και δημιουργούν ένα κομμάτι up tem­po φυσικά, με τα blast-ίδια και τις groove-ες του, με στοιχεία των Ιταλών να υπάρχουν μέσα σε αυτό, να είναι μια χαρά κομμάτι, να έχει ένα πολύ ωραίο μεσαίο σημείο, όμως να μην ξεφεύγει (στα αυτιά μου τουλάχιστον) από τους EPICA των τελευταίων 4 δίσκων. Έχει όμως πινελιές των Ιταλών και του δίνει αυτό το κάτι έξτρα. Το δεύτερο κομμάτι από την άλλη, το “Wake the world”, είναι το πρώτο απόλυτο υβρίδιο αυτής της προσπάθειας. Με μεγάλη τιμή (γιατί τέτοια είναι), οι EPICA καλωσορίζουν τον πληκτρά των URIAH HEEP, τον σπουδαίο Phil Lan­zon και έχοντας στα φωνητικά τον εξαίρετο Tom­my Kare­vik (KAMELOT, SEVENTH WONDER), δημιουργούν ένα mid tem­po τραγούδι που οι RAINBOW συναντάνε τους EPICA, τα κουπλέ θα μπορούσε να τα είχε τραγουδήσει ο Ron­nie James Dio και ο συνδυασμός Simone και Tom­my είναι υπέροχος. Πάρα πολύ ωραίο τραγούδι. Το τρίτο, το “The final lul­la­by”, είναι μία κομματάρα. EPICA meets SHINING (των Νορβηγών) μέσω του Jor­gen Munke­by φυσικά, ο οποίος πέραν της φωνής του, ρίχνει και ένα σόλο με το σαξόφωνό του, δημιουργώντας ένα up tem­po straight τραγούδι με πολύ ωραίες μελωδικές γραμμές και φανταστικό ρεφρέν. Στο τέταρτο, το “Sirens – Of blood and water”, πέφτουν οι τόνοι και έχουμε μία μπαλάντα, με τη βοήθεια των Char­lotte Wes­sels (DELAIN) και της Myrkur. Οι φωνές των τριών κυριών συνδυάζονται πολύ όμορφα μεταξύ τους, με το τραγούδι να έχει τα “περίεργα” της Myrkur σε πινελιές, να έχει την πιο pop-ish αισθητική των DELAIN και με το ωραίο του ρεφρέν να καταλήγει μια χαρά και αυτό. Το βασικότερο εδώ είναι οι κυρίες, που το παίρνουν πάνω τους.

Σε αντίθεση με το πέμπτο τραγούδι, το “Death is not the end”, με τη συμμετοχή του Frank Schiphorst (MAYAN) και του πανταχού παρόντα τελευταία, αγαπημένου Bjorn “Speed” Strid (SOILWORK, THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA). Up tem­po τραγούδι, ποικίλο, με τα extreme μέρη του φυσικά και ωραίο τον συνδυασμό Simone-Bjorn. Ίσως όμως το πιο αδύναμο αυτού του εγχειρήματος και το περίμενα αρκετά καλύτερο. Κακό; Ούτε καν. Συγκριτικά με τα άλλα μιλάμε πάντα όμως και πέραν των προηγούμενων, υπάρχουν και δύο επόμενα που κάνουν τη σύγκριση δύσκολη. Έκτο κομμάτι, είναι το “Human dev­as­ta­tion”, όπου νομίζω ο Mark Jansen θα έβγαλε φουλ το μουσικό του άχτι. Γιατί; Μα επειδή είναι death met­al άσμα και πως να μην πάει εκεί όταν σε αυτό συμμετέχουν οι Hen­ri Sat­tler (GOD DETHRONED) και Sven de Caluwe (ABORTED). Και ελέω Ολλανδίας, έχει και την πινελιά του από ASPHYX, για το καλό! Πολύ καλό. Αλλά ακόμα καλύτερο, είναι το τελευταίο και μαγικό τραγούδι του δίσκου. “The min­er” ο τίτλος του, με συμμετοχές από Asim Sear­ah (DAMNATION PLAN), Roel van Helden (POWERWOLF) και Niilo Seva­nen (INSOMNIUM). Αποτέλεσμα; Ένα mid tem­po άσμα, που έχω λιώσει στο repeat, με υπέροχη ατμόσφαιρα και μελωδίες και σούπερ υβρίδιο επίσης, περισσότερο με DAMNATION PLAN σε σημεία και λίγο από leads σε INSOMNIUM και πολύ λιγότερο από POWERWOLF μεν, αλλά τι και ποιόν νοιάζει όταν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο και με τόσο ωραίο ρεφρέν; Υπέροχο τραγούδι.

Οι EPICA με το “The Alche­my project”, απλά αποδεικνύουν ότι πέραν από μάστορες της δικής τους μουσικής, είναι και της αλχημείας και μπορούν να γράψουν εξίσου καλά συνδυαζόμενοι με ετερόκλητους καλλιτέχνες του rock και met­al χώρου. Και αν αυτό δεν είναι pro­gres­sive και δεν δείχνει μουσική μαεστρία και επίπεδο μουσικών, τι να πω. Πολύ όμορφη κυκλοφορία.

8 / 10

Φραγκίσκος Σαμοΐλης