HYPOCRISY – 10+1 moments of (death metal) glory

Ενόψει της τελευταίας φοράς (όπως δείχνουν τα πράγματα) που θα δούμε τους HYPOCRISY στο σανίδι στις 21 του μηνός στην Αθήνα και 22 στη Θεσσαλονίκη με τους δικούς μας SEPTICFLESH αλλά και τους THE AGONIST, σαν ROCK HARD, μαζέψαμε 10 στιγμές μεγαλείου των σπουδαίων Σουηδών, και σας τις παρουσιάζουμε. 10 στιγμές που μας θυμίζουν γιατί οι HYPOCRISY είναι τιτάνιο κεφάλαιο στο Ευρωπαϊκό death met­al και για ποιους λόγους η κληρονομιά που έχουν αφήσει είναι ανυπολόγιστης αξίας. Βουτήξτε μαζί μας!

1. “Pen­e­tralia”: Όταν είσαι Σουηδός αλλά περισσότερο ακούγεσαι σαν Αμερικάνος στο death met­al σου. Ο αντίκτυπος του καιρού που πέρασε ο Peter Tagt­gren στις ΗΠΑ, είναι εμφανής στο καταπληκτικό ντεμπούτο της μπάντας “Pen­e­tralia”. Η πωρωτική Σουηδική σχολή του death met­al, παντρεύεται με την ορμή και την τεχνοτροπία μπαντών όπως οι DEICIDE και οι MORBID ANGEL, δημιουργώντας ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα που κανένας δεν ακούστηκε έτσι στη χώρα. Φωνητικό ντεμπούτο κιόλας του σπουδαίου Masse Broberg (τον μάθατε και ως Emper­or Magus Caligu­la στους εκπληκτικούς DARK FUNERAL).
2. “Plea­sure of molesta­tion” EP: Ιδανικό “ζέσταμα” για το επόμενο χτύπημα της μπάντας, με τέσσερα κομμάτια από το “Oscu­lum obscenum”. Η σημασία του έγκειται στο πόσο παραπέρα έδειχνε να πηγαίνει η δουλειά, ήδη σε αυτές τις demo εκτελέσεις. H μόνη διαφορά είναι ότι έχουμε κάπως διαφορετική παραγωγή σε αυτές τις εκτελέσεις σε σχέση με το άλμπουμ, κάνοντας το αντικείμενο αυτό ιδιαίτερα περιζήτητο σε πιο πιουρίστες όσον αφορά τις death met­al παραγωγές. Όπως και να ‘χει, ιστορική κυκλοφορία που πλέον μπορείτε να βρείτε σαν bonus στο “Oscu­lum obscenum”.
   
   
3. “Oscu­lum obscenum”: Ό,τι ξεκίνησε το “Pen­e­tralia” τούτο εδώ το τελίκιασε! Ανώτερες συνθέσεις πιο δικό του ύφος ακόμα, ανίεροι στίχοι βγαλμένοι από τη μυθολογία του Love­craft (“Necro­nom­i­con”) ή και από ταινίες gore/splatter. Τίτλοι που προκαλούν σοκ όπως “Excla­ma­tion of a necrofag”, “Plea­sure of molesta­tion” ή “Infant sac­ri­fices” με τον δίσκο να πηγαίνει πριονοκορδέλα τους οπαδούς, μα και κυρίως όσους νόμιζαν ότι η μπάντα θα είναι απλά ένα πυροτέχνημα. Ιδανικό κύκνειο άσμα από τον Broberg που έκανε τα καλύτερα φωνητικά του στους HYPOCRISY εδώ. Κερασάκι στη τούρτα η διασκευή-όλεθρος στο “Black met­al” των θρυλικών VENOM.
4. “Infe­ri­or devoties” EP: Η μπάντα προ μεγάλων αλλαγών! Παρελθόν από τα φωνητικά ο Masse Broberg, οπότε πως κερδίζουμε χρόνο για την επόμενη κυκλοφορία; Πετάμε μια καινούργια μικρή κυκλοφορία στην αγορά. Εδώ, αναλαμβάνει τα φωνητικά ο Tagt­gren για πρώτη φορά στην ιστορία της μπάντας. Περιέχει επανηχογραφημένα τα φωνητικά στο “Infe­ri­or devoties” (από το “Oscu­lum…”), στο “God is a lie” (από το “Pen­e­tralia”) κα τα πρώτα κομμάτια που έγραψαν ως τριάδα: “Sym­bol of baphomet”, “Men­tal emo­tions”. Φανερά μελετημένη αλλαγή, που ήρθε μαλακά στους οπαδούς. Στα συν, μια υπέροχη διασκευή στο “Black mag­ic” των θεών SLAYER.
5. “The fourth dimen­sion”: Η πρώτη φορά που πήγαν σε άλλο στούντιο (όπως μας είπε και ο ίδιος ο Tagt­gren, με άκρως γλαφυρές λεπτομέρειες), και παρόλο που ο ίδιος δεν ήταν ικανοποιημένος με την παραγωγή, το μεγάλο βήμα έγινε ήδη προς τα μπρος. Μελωδικό death met­al από αυτά που δικαιολογούν τα δύο συνθετικά εξίσου, στην στιγμή μετάβασης για τους HYPOCRISY, μακριά από το αμιγώς death met­al παρελθόν. Σε πολλούς “τσίνησε” αυτή η αλλαγή, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει, και ποσώς ενδιαφέρει την ίδια τη μπάντα! Η τελευταία φορά που οι HYPOCRISY είχαν θεματολογία που αφορούσε κάτι πιο ανίερο.
   
   
6. “Abduct­ed”: ΜΕΓΑΛΕΙΟ! Από τους πλέον ολοκληρωμένους δίσκους των HYPOCRISY, χώρια που είναι από αυτούς που τους δώσανε το πρώτο μεγάλο τους hit, το “Roswell 47”. Ένα κομμάτι που πραγματεύεται την περίφημη ιστορία του εξωγήινου του Roswell (την οποία αγγίζουν και οι MEGADETH στο “Hangar 18”), με τις θεωρίες συνομωσίας να δίνουν και να παίρνουν. Η παραγωγή αρχίζει να γίνεται πλέον από τούδε και στο εξής στα διάσημα (πλέον) και νεοσύστατα (τότε) Abyss stu­dios του ίδιου του Tagt­gren. Εδώ η μπάντα αλλάζει επίπεδο για τα καλά, φτιάχνει τον ήχο της, και κοιτάζει μπροστά.
7. “The final chap­ter”: Η αγαπημένη δουλειά του γράφοντος από τους HYPOCRISY! Γιατί; Καταρχάς, βγάζουμε απ’ έξω τη διασκευάρα στους Καναδούς thrash ήρωες RAZOR. Βγάζουμε το γεγονός ότι προοριζόταν για τελικό δίσκο της μπάντας (κάτι που συμπεραίνουμε και από το τίτλο), βγάζουμε ακόμα και το video clip για το ομώνυμο (πάντα είναι καλός ένα κομμάτι — “κράχτης” για το οποίο να γίνει video clip). Ας μιλήσουμε για τις κομματάρες τύπου “Adjust­ing the sun” ή “Through the win­dow of time” (τι πανέμορφοι τίτλοι), ή ακόμα και το “Request denied”. Να γράφεις δίσκο 50 λεπτών, να μη κουράζεται ο κόσμος, και να ανταποκρίνεται τόσο μαζικά που αναγκάζεσαι να γυρίσεις το παραμύθι και να συνεχίσεις το ταξίδι!
8. “Hypocrisy”: Δεν γινόταν να μη γίνει μνεία στον δίσκο επανένωσης της μπάντας, που φέρει απλά όμορφα και κατανοητά το τίτλο της. Το έτος είναι 1999 οι προβλέψεις για το μέλλον, οι θεωρίες, η τεχνοφοβία ενόψει της νέας χιλιετίας, δίνουν και παίρνουν και ο Tagt­gren δε μένει αμέτοχος! Μπάσιμο με “Frac­tured mil­le­ni­um” και αντίο ζωή. Τι να πούμε τώρα για κομματάρες τύπου “Time warp” και “Apoc­a­lyp­tic hybrid” που εκθέτουν και τους προβληματισμούς του ιθύνοντος νου της μπάντας. Ο μοναδικός δίσκος των μεγάλων Σουηδών που δεν είχε κάποιο video clip για να τον προωθήσει/προλογίσει.
   
   
9. “End of dis­clo­sure”: Δίσκος υπ’ αριθμόν 13 για τους HYPOCRISY. Τίτλος που αφήνει πάλι υπόνοια ότι μπορεί να είναι φινάλε αλλά φυσικά και δεν είναι. Δίσκος που στηρίχθηκε από δύο video clip, για το ομώνυμο και το “Taste of the spine­less”. Τόσα χρόνια μετά, η συνταγή των HYPOCRISY καλά κρατεί, μόνο που μπολιάζεται με την εμπειρία και την διαύγεια ενός ανθρώπου που είναι σίγουρος 100% για όσα κάνει και το τρόπο που θα τα κάνει. Ο μόλις τρίτος δίσκος που παίζει τύμπανα ο Horgh (γνωστός από τους IMMORTAL) και τα διαλύει όλα! Και ακολουθεί το μεγαλύτερο διάστημα στην δισκογραφία των HYPOCRISY (οκτώ χρόνια) μέχρι να ξανακούσουμε νέα τους.
10. “Wor­ship”: Διττής σημασίας δίσκος. Κύκνειο άσμα του Horgh πίσω από το drum kit των HYPOCRISY, και κύκνειο άσμα της ίδιας της μπάντας (ξανά, με τα σημερινά δεδομένα και όσο γράφονται αυτές οι γραμμές) στη δισκογραφία. Και τι δίσκος. Είπαμε πιο πάνω ότι ο Tagt­gren νιώθει σίγουρος 100% για κάθε τι που κάνει. Αυτό φυσικά και αντικατοπτρίζεται σε αυτό το άλμπουμ, το οποίο ενώ κινείται στα υψηλά επίπεδα ποιότητας των Σουηδών, αποτελεί μια στιγμή, με ειδικό βάρος. Η θέση του στη δισκογραφία χρονολογικά, το καθιστά το απόσταγμα των ύστερων HYPOCRISY, με ύμνους όπως το “Chem­i­cal whore” (με το δυστοπικό video clip) ή το “Dead world” να είναι έτοιμοι να σαρώσουν τη σκηνή!

Bonus round: “The abyss”. Το ξέρω, επικεντρωθήκαμε σε δίσκους και κυκλοφορίες, αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω μια εξαίρεση για το φινάλε: εδώ θα μιλήσω για κομμάτι. Όχι όποιο και όποιο κομμάτι όμως. Αυτό εδώ είναι η πρώτη σύνθεση που έγραψε στα ολοκαίνουργια προσωπικά του στούντιο ο Peter Tagt­gren, όντας χαρούμενος που θα έχει τον δικό του χώρο. Αυτό το κομμάτι αποτέλεσε σήμα κατατεθέν της μπάντας, και φυσικά ονομάτισε το black met­al side – project του Tagt­gren (το οποίο όσοι αρέσκεστε στο Σουηδικής κοπής black met­al, σπεύσατε να ακούσετε!)

Κάπως έτσι φτάσαμε προς το τέλος του αφιερώματος. 1000 λέξεις δε θα φτάσουν για να περιγράψουμε το μεγαλείο των HYPOCRISY, αλλά νομίζω ότι κατά προσέγγιση, ε, κάτι καταφέραμε! Ραντεβού στις 21/10 στην Αθήνα και στις 22 στη Θεσσαλονίκη, όπου θα τους πούμε το αντίο που αρμόζει και είθε να τους δώσουμε μια βραδιά για να τη θυμούνται και οι ίδιοι! Σας ευχαριστούμε για όλα.

Γιάννης Σαββίδης