U.D.O. – “The legacy” (AFM Records)

35 χρόνια, διάολε! Πως πέρασαν 35 χρόνια…μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος; Θυμάμαι ακόμη να διαβάζω για την αποχώρηση του Στρατηγού από τους ACCEPT και την κυκλοφορία του “Ani­mal house” πίσω στο 1987 που μας είχε στείλει αδιάβαστους και παραμιλούσαμε με την απαράμιλλη ποιότητα του. Κι όμως δεν μπορείς να τα βάλεις με το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου και έτσι να που βρισκόμαστε στο 2022 και ο Στρατηγός όχι μόνο παραμένει ενεργός αλλά κυκλοφορεί τη μία δισκάρα πίσω από την άλλη αποδεικνύοντας στην πράξη την εξαίρετη εργασιακή του ηθική. Ίσως κάποιοι να μην έχουν δώσει ιδιαίτερη βάση σε ορισμένους δίσκους των U.D.O. ή ίσως να μη γουστάρουν κάποιους μικρούς πειραματισμούς αλλά η αλήθεια είναι ότι ύστερα από 18 stu­dio άλμπουμ είναι απολύτως φυσιολογικό κάποιοι από αυτούς να…χαθούν από τα ραντάρ του μέσου met­al fan εκεί έξω. Έτσι γίνεται συνήθως και μεταξύ μας, το fan base των U.D.O. είναι μεν συρρικνωμένο –ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια- αλλά παραμένουμε στις επάλξεις, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Udo Dirkschneider.

Το “The lega­cy” είναι μία ενδιαφέρουσα συλλογή αφού συγκεντρώνει κομμάτια από όλα τα άλμπουμ των U.D.O. ενώ περιλαμβάνει και 4 συνθέσεις οι οποίες ήταν διαθέσιμες μονάχα στις ιαπωνικές εκδόσεις και έτσι δεν ήταν ευρέως γνωστές. Παρεμπιπτόντως, αν το “Dust and rust” σας θυμίσει το “Bas­ta ya” μην παραξενευτείτε αφού είναι η αγγλική εκδοχή του εν λόγω κομματιού από το “Steel­ham­mer”. Κάνοντας μία αποτίμηση του track­list­ing θα έλεγα ότι είναι πολύ ικανοποιητικό και κάποιος σχηματίζει μία καλή εικόνα για τους U.D.O. Θα έβαζα κάποια άλλα κομμάτια μέσα; Εννοείται. Χωρίς δεύτερη σκέψη! Για παράδειγμα, λείπει ένα από τα τρία πιο αγαπημένα μου κομμάτια τους, το φανταστικό “Recall the sin” ή πως γίνεται να αφήσεις απέξω το “Train­ride in Rus­sia”! Από την άλλη, ο καθένας έχει και τη δική του, υποκειμενική άποψη και έτσι όλα αυτά δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Ο σκοπός αυτής της συλλογής είναι διττός: να δώσει την ευκαιρία σε κάποιον που δεν έχει μεγάλη επαφή με τη μπάντα και θέλει να έχει μία συλλογή των U.D.O. και ταυτόχρονα να γιορτάσει 35 χρόνια μεταλλικής προσφοράς του Στρατηγού με το προσωπικό του σχήμα. Και στους δύο τομείς παίρνει άριστα!

Οι U.D.O. είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το…heavy met­al ποτέ δεν πεθαίνει ενώ δεν πιστεύω να υπάρχει κανένας αλλόθρησκος εκεί έξω που να μην αναγνωρίζει το μεγαλείο, την προσφορά και την κληρονομιά της μεταλλικής καρδιάς του Στρατηγού! Αν υπάρχει έστω και ένας να ξέρει ότι…τον ψάχνουμε!

Σάκης Νίκας