Underground Halls Vol. 111 (ASH OF ASHES, IN TWILIGHT’S EMBRACE, SERPENTENT, WHITE WARD)

«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best sell­er δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ASH OF ASHES
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Traces”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Kalthallen Tonträger/Lichtpfade
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Skaldir — Φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο 
Morten — Φωνητικά
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Stryx — Τύμπανα, χορωδιακά φωνητικά
Sethras — Κιθάρες, χορωδιακά φωνητικά
Hamar — Χορωδιακά φωνητικά
Lars Jensen — Φωνητικά
Tabea Boden — Hur­dy gurdy
Thomas Clif­ford — Φωνητικά
Rúnahild — Φωνητικά
Christo­pher Rakkestad — Φωνητικά
Sin­dre Mysk­ja — Κιθάρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Band­camp
Face­book
Insta­gram
Spo­ti­fy
YouTube
Tο γερμανικό, από το Nachrodt-Wib­ling­w­erde της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, ντουέτο των ASH OF ASHES, δεν το γνώριζα. Έπρεπε να ακούσω αυτό εδώ το album, που φέρει τον απλό, λιτό τίτλο “Traces”, για να ψάξω τι έχει γίνει πιο πριν, καθώς και την προϊστορία των μελών του. Έμαθα λοιπόν πως οι Morten (φωνητικά και υπογραφή σε όλους τους στίχοι, όπως έλεγε και ο Χάρυ Κλυν) και Skaldir (φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο, σύνθεση μουσικής), έχουν υπάρξει επίσης μέλη συγκροτημάτων όπως οι FOLKEARTH και HEL, μεταξύ άλλων, πριν κυκλοφορήσουν ως ASH OF ASHES το ντεμπούτο τους, “Down the white waters”, το 2018. Μόλις ξεμπερδέψω με το “Traces”, θα ασχοληθώ οπωσδήποτε και με το ντεμπούτο, γιατί είμαι βέβαιος πως και αυτό θα με «κερδίσει» αμέσως. Αλλά προέχει να μιλήσουμε για τον διάδοχό του…

Καταρχάς, το “Traces” δε ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Είναι τόσες οι επιρροές των δημιουργών του, τόσα τα συγκροτήματα που καταλαβαίνεις πως παρελαύνουν μέσα από αυτό, ως σημεία αναφοράς, που μόνο αν το «σπάσεις» σε επιμέρους τμήματα, θα συμπεράνεις την ιδιοσυγκρασία του. Καταρχήν, πρόκειται για ένα ΕΠΙΚΟ album. ΕΠΙΚΟ, μέχρι το «μεδούλι» του. Εν συνεχεία, υπάρχουν στη μουσική του τόσα και τόσα είδη, που ο συγκερασμός τους, ίσως να ήταν καλύτερα να χαρακτηριστεί ως “north­ern met­al”, λόγω της «βόρειας» ατμόσφαιρας που το διακατέχει. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, ίσως, να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε την συνύπαρξη black και death met­al στις μελωδικές τους μορφές, doom, folk, ως και κλασσικού heavy και hard rock, στα lead της κιθάρας. Οι συμμετοχές των καλεσμένων μουσικών είναι όλες εύστοχες και δίδει η καθεμιά της το «κάτι παραπάνω», ενώ πολύ ενδιαφέροντες είναι και οι στίχοι, που αφηγούνται ιστορικά θέματα αλλά και αλληγορικές, ανθρώπινες ιστορίες. Όσο για το εξώφυλλο του Christo­pher Rakkestad… το βλέπεις και μόνος σου, πόσο όμορφο είναι!

Οι ASH OF ASHES δεν είναι μια ακόμη Viking met­al μπάντα, που αναμασά τα ίδια και τα ίδια. Είναι συναρπαστικά αυθεντική, έστω κι αν τα «υλικά» που χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει τη μουσική της είναι πεπαλαιωμένα και ως εκ τούτου, κλασσικά και παραδοσιακά. Και το “Traces” είναι ένας υπέροχος δίσκος, γεμάτος μελωδίες και βουτηγμένος στη βόρεια, φολκλορική παράδοση.

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: IN TWILIGHT’S EMBRACE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Lifeblood”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Malig­nant Voices
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Leszek Szlenk — Κιθάρες
Jacek Stróżyńs­ki — Μπάσο
Daw­id Byt­nar — Τύμπανα
Marcin Rybic­ki — Κιθάρες
Cypri­an Łakomy — Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Face­book
Band­camp
Insta­gram
YouTube

Οι IN TWILIGHT’S EMBRACE, είναι πολωνικό συγκρότημα, το οποίο ξεκίνησε την δισκογραφική του περιπέτεια το 2006 με το πρώτο του άλμπουμ “Buried in between”. Από τότε και μέχρι σήμερα, εκτός από τα χρόνια πέρασαν και διάφορες αλλαγές στην μουσική κατεύθυνση και το ύφος των Πολωνών, οι οποίοι ξεκίνησαν ως ένα Melod­ic Death Metal/Metalcore σχήμα, για να εξελιχθούν σε ένα αμιγώς  Death Met­al συγκρότημα και να καταλήξουν τα τελευταία  χρόνια να υπηρετούν το Black Met­al ιδίωμα, εμπλουτισμένο φυσικά με αρκετά Death Met­al στοιχεία αλλά και αναφορές στο παρελθόν τους, καθώς και μια αίσθηση κλασικού ροκ σε κάποιες από τις συνθέσεις τους. Με σημερινά και πρώην μέλη των BLOODTHIRST και BLAZE OF PERDITION στις τάξεις τους, οι IN TWILIGHT’S EMBRACE, μας προσφέρουν 48 λεπτά πυκνού σκοταδιού στο έκτο τους άλμπουμ, το “Lifeblood”, αποδεικνύοντας ότι η μπάντα είναι σε θέση να δημιουργήσει μια αντάξια συνέχεια στον ήδη εντυπωσιακό ζοφερό κατάλογό της.

Τραγικό και παράξενα καθαρτικό, το “Lifeblood” φαίνεται σαν να απολαμβάνει το σκοτάδι και την καταπιεστική ατμόσφαιρα που το ίδιο το άλμπουμ δημιουργεί. Βέβηλο και βαθύ ταυτόχρονα, είναι η επιτομή των αντιθέσεων του ίδιου του συγκροτήματος. Με μεγάλο σεβασμό στους τρόπους του Black Met­al από τον Βορρά και το πιασάρικο ροκ των περασμένων δεκαετιών, αλλά χωρίς να χάνει ποτέ το περιπετειώδες νεύρο του, ο δίσκος λάμπει ως η πιο ώριμη ως τώρα κυκλοφορία τους. Το άλμπουμ είναι επιθετικό, μελωδικό και ατμοσφαιρικό. Είναι τελικά ένας βίαιος συνδυασμός του ατμοσφαιρικού και του μελωδικού Black Met­al στυλ, με πολλές εναλλαγές μεταξύ των δύο. Και τα δύο είναι σταθερά κολλημένα μεταξύ και σίγουρα υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο από απλή, ωμή επιθετικότητα εδώ. Οι μελωδίες είναι συγκινητικές, και μερικές φορές αρκετά μελαγχολικές. Αυτές οι επιθετικές τάσεις και οι συναρπαστικές μελωδίες συνδυασμένες, βοηθούν το συγκρότημα να δημιουργήσει μουσική που χτίζει καλά αυτό που θέλει να περάσει στον ακροατή, στα επτά καθηλωτικά κομμάτια του άλμπουμ. Είναι όλα μέρος της ολιστικής εικόνας που προσφέρουν στο νέο τους πόνημα οι IN TWILIGHT’S EMBRACE, δημιουργώντας έναν πολύ ικανοποιητικό και απολαυστικό Black Met­al δίσκο (με όλα τα παραπάνω παρελκόμενα).

7,5 / 10 (και το 8 / 10 δεν θα με χάλαγε αλλά είπα να μην είμαι άπλας — σ. Δ.Τ: μπράβο παιδί μου, καλά κάνεις)

Φανούρης Εξηνταβελόνης

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SERPENTENT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ancient tomes, vol­ume I: Moth­er of Light”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Joseph M. D’Au­ria — Τύμπανα
Dylan Desmond — Μπάσο
Anne K. O’Neill — Φωνητικά, όλα τα υπόλοιπα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Band­camp
Face­book
YouTube

Dark neo-folk. Μια μουσική ιδιαίτερη. Λιτή και απέριττη σε νότες, μα πλούσια και υπέρ το δέον γεμάτη σε συναισθήματα, που καταντούν ειλικρινή ψυχογραφήματα. Ένα τέτοιο ψυχογράφημα παρουσιάζεται εδώ, από μια καλλιτέχνιδα που εισέρχεται για παρθενική φορά, υπό το όνομα των SERPENTENT, στον χώρο της μουσικής. Η παραπάνω από απλά ταλαντούχα Anne K. O’Neill, αφήνει στην άκρη προσωρινά τον χώρο των εικαστικών και αφοσιώνεται στις νότες, δημιουργώντας το “Ancient tomes, vol­ume I: Moth­er of Light”, με τη βοήθεια των Joseph M. D’Au­ria και Dylan Desmond, όσον αφορά τον «πυρήνα» της μπάντας της, αλλά και σπουδαίων, πολυτάλαντων και πολύπλευρων καλλιτεχνών όπως η Lor­raine Rath (την είδαμε στο τόσο ιδιαίτερο νέο album των 40 WATT SUN, στο 91^ο Under­ground Halls), η Sasha LaPointe, ο Kako­phonix (κατά κόσμον Chris Edward Brown, αυτόν τον θυμάμαι από το εξαιρετικό “Stave” των OSI AND THE JUPITER, του 76^ου Under­ground Halls) και η Joy Von Spain. Διαβάζοντας το Δελτίο Τύπου της Svart Records, παρατήρησα τον έκδηλο ενθουσιασμό με τον οποίο παρουσιάζει η εταιρεία το νέο της απόκτημα. Κανονικά, θα έπρεπε να είμαι καχύποπτος όμως, από την στιγμή που οι άνθρωποι της Svart μου έχουν δώσει να καταλάβω πως προσέχουν πολύ όλες τις λεπτομέρειες, σχετικά με κάθε κυκλοφορία της εταιρείας, δεν έχω λόγο να είμαι.

Σκοτάδι. Μελαγχολία. Folk­lore. Goth­ic σκηνικά. Αφηγηματική μέθοδος. H αίσθηση του απόκοσμου, του αλλόκοτου και αλλόκοσμου. Δημιουργία τοπίων όχι με πινέλο και χρώμα, μα με νότες. Η δύναμη της ακουστικής κιθάρας. Jung, Bataille, Camus και Krish­na­mur­ti… Αυτό είναι το ντεμπούτο των SERPENTENT και ακούγεται ή τις πολύ μικρές, ή τις πολύ μεγάλες ώρες της ημέρας. Η Anne με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, πήρε τα ακούσματά της και τα έκανε «δικά της»: Buffy Sainte-Marie, Joan Baez, Chelsea Wolfe, Emma Ruth Run­dle, DARKHER, AGALLOCH, DEAD CAN DANCE, HEXVESSEL… Το μοναδικό αδύναμο σημείο, είναι για μένα το “Ой, ти місяцю,”, ένα παραδοσιακό ουκρανικό τραγούδι που τραγουδιέται a capel­la και μοιάζει εκτός κλίματος. Αν δεν υπήρχε αυτό, ο δίσκος θα έπαιρνε ακόμη μεγαλύτερη βαθμολογία. Μα τι σημασία έχει ο βαθμός; Μόλις σου έγραψα για ένα σπουδαίο ντεμπούτο. Για έναν υπέροχο δίσκο, από μια καλλιτέχνιδα που έχει τα φόντα να αφήσει τη δική της εποχή στον χώρο. Έναν δίσκο πραγματικό «στοίχειωμα». Την αρχή (;) μιας εξαίρετης (;) πορείας. Καλή τύχη, Anne!

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: WHITE WARD
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “False light”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Debe­mur Mor­ti Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Yuriy Kazaryan — Κιθάρες
Andrey Pechatkin — Μπάσο, φωνητικά
Yevhenii Kara­mushko — Τύμπανα
Myko­la Jack — Κιθάρες
Dima Dud­ko — Σαξόφωνο
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Face­book
Insta­gram
Band­camp
YouTube
Δημιουργήθηκαν το 2012 και ρίζωσαν γρήγορα βαθιά στο πειραματικό, καταθλιπτικό, πολυσυλλεκτικό από άποψη ιδεών black met­al. Το συγκρότημα ξεπέρασε γρήγορα όλα τα όρια και τα στεγανά, αντλώντας έμπνευση από μια σειρά από σκοτεινές δημιουργίες, συμπεριλαμβανομένων των γραπτών του H.P. Love­craft και του I. M. Banks. Οι εξαιρετικές πρώτες δύο ολοκληρωμένες δουλειές των WHITE WARD, ήταν ένα δείγμα της τεράστιας έμπνευσης του συγκροτήματος και των μοναδικών πειραματισμών και στοιχείων που προσθέτουν με πολύ μεράκι στη μουσική τους. Στο τρίτο τους άλμπουμ, το “False light”, οι WHITE WARD παρουσιάζουν μια συγκλονιστική σύνθεση από γρήγορους ρυθμούς, extreme met­al περάσματα, έξυπνα σχεδιασμένες εναλλαγές με pro­gres­sive περάσματα και καθαρά φωνητικά καθώς και jazzy noir ήχους, ambi­ent στιγμές και alter­na­tive rock σημεία. Το τρίτο τους έργο τέχνης (κυριολεκτικά) εξισορροπεί τέλεια την ένταση με την εγκράτεια και την άμεση μουσική αναζωπύρωση, τη μοιρολατρία και την εστίαση σε ένα σκοτεινό, μοναχικό, μελαγχολικό περιβάλλον. Οι Ουκρανοί, έχουν δημιουργήσει οκτώ δυστοπικά, εξαιρετικά κομμάτια, που συνδυάζουν το μελωδικό black/death με το πειραματικό/post black met­al για την πολυαναμενόμενη, νέα τους κυκλοφορία.

Εξερευνώντας θέματα οριακών καταστάσεων θανάτου, παρεκκλινόντων κόσμων της μεταθανάτιας ζωής και περίεργων ψυχικών διαταραχών,  τα βαθιά συγκινητικά ηχοτοπία και οι εκτεταμένες σκοτεινές jazz ατμόσφαιρες συνδυάζονται τέλεια με σημεία που την παράσταση κλέβει το σαξόφωνο ενσωματώνοντας και συνυφαίνοντας διάφορες επιρροές σε ένα δυνατό μείγμα. Το “False light” είναι ένας απαραίτητος δίσκος από μια εκπληκτική μπάντα στην κορυφή της καριέρας τους, ασχολούμενος αυτήν την φορά με την αστική αγωνία και τα γραπτά του Mykhai­lo Kot­subin­sky, ενός διάσημου Ουκρανού συγγραφέα των αρχών του 20ού αιώνα. Τα “Phoenix” και “False light” είναι απόλυτα αριστουργήματα. Το  “Salt par­adise” «μυρίζει»  Jay Munly, ενώ το “Leviathan” είναι μάλλον το κορυφαίο τραγούδι ενός εξαιρετικού συνόλου. Εάν είστε λάτρης των DEAFHEAVEN, IHSAHN, ULVER, BLUT AUS NORD, τότε αυτό το άλμπουμ είναι για εσάς. Εάν δεν έχετε ασχοληθεί καθόλου με αυτό το παρακλάδι του Black Met­al, δεν θα μπορούσατε να βρείτε καλύτερη αφετηρία για να το κάνετε.

8 / 10

Φανούρης Εξηνταβελόνης