Underground Halls Vol.136 (LUNAR, MALLEUS, MÄRVEL, NINE ALTARS)

«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best sell­er δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LUNAR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The Illusionist”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-financed
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Alex Bosson — Τύμπανα 
Bal­more Lemus — Κιθάρες 
Ryan Price — Μπάσο 
Alex Nasla — Πλήκτρα και synths 
Chan­dler Mogel — Φωνητικά 
Bri­an Lewis — Growls 
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Face­book
Insta­gram
Twit­ter
YouTube
Spo­ti­fy

Οι LUNAR, προερχόμενοι από το Σακραμέντο των ΗΠΑ είναι ένα pro­gres­sive met­al συγκρότημα που αποτελείται από έμπειρους μουσικούς πρώην και νυν μέλη των WITHERFALL (περιμένουμε φέτος τη νέα τους δουλειά), HELION PRIME, JUDICATOR (το περυσινό τους album “The majesty of decay” ήταν το λιγότερο εξαιρετικό), NOVAREISGN, με προφανή τάση για περίτεχνη μουσική αφήγηση των θεμάτων τους. Μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ και ένα EP ενώ το τρίτο τους πλήρες άλμπουμ, “The Illu­sion­ist” είναι προ των πυλών. Το εκτεταμένο con­cept άλμπουμ αφηγείται την ιστορία ενός μάγου που αμφισβητεί το έργο ολόκληρης της ζωής του και κάθε κεφάλαιο — τραγούδι, εννέα στο σύνολο, δείχνει την διαφορετική διάθεση και την εναλλαγή των συναισθημάτων του πρωταγωνιστή. Το άλμπουμ, εκφράζει τα συναισθήματα κατάθλιψης του μάγου. Συναισθήματα του, στα οποία θέλει απλώς ο κόσμος να «σβήσει» και να κλείσει δι’ αυτού του τρόπου όλα τα θέματα που τον απασχολούν, τον προβληματίζουν και τον τρομάζουν.

Με μία ολόκληρη στρατιά από καλεσμένους μουσικούς [κρατάτε σημειώσεις: Gleb Kana­se­vich, Andy Gillion (solo, ex-MORS PRINCIPIUM EST), Patrick Coro­na (CYBORG OCTOPUS, live-RIVERS OF NIHIL), Tay­lor Wash­ing­ton (PALADIN), Sam Vallen (CALIGULA’S HORSE), Jör­gen Munke­by (THE SHINING, live-EMPER­OR), Chris­t­ian Münzn­er (solo, ETERNITY’S END, OBSCURA, ex-NECROPHAG­IST) και για κερασάκι τον Ben Karas (WINDFAERER, THANK YOU SCIENTIST)], να υποστηρίζουν την μπάντα στο νέο της εγχείρημα, το “The Illu­sion­ist” είναι ένα πραγματικό μικρό θαύμα, με στοιχεία να φέρνουν στο μυαλό μεγάλους πειραματιστές της μουσικής με prog διαθέσεις και death καταβολές, όπως οι OPETH και οι TOOL.

Σε κάποια σημεία, μπορεί κανείς να αντιληφθεί μια πιο εύπεπτη παρουσίαση των μουσικών θεμάτων της μπάντας, μια ίσως πιο pop προσέγγιση, που κάνει το άλμπουμ να μην απευθύνεται μόνο σε φίλους των πολύ πολύπλοκων μουσικών, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό, που θα ήθελε να απολαύσει την τελευταία παράσταση του συμπαθούς (τελικά) ταχυδακτυλουργού. Σίγουρα μία πολύ καλά δεμένη δουλειά, ίσως η καλύτερη από τις μέχρι τώρα τρεις δισκογραφικές προτάσεις των LUNAR, όχι ότι οι υπόλοιπες υπολείπονται. Σε αυτόν τον δίσκο όμως, λόγω και της θεματολογίας, μπορεί ο ακροατής να δει τον εαυτό του στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή, να αμφισβητεί κινήσεις, παρελθούσες και παρούσες καταστάσεις, ελπίζοντας φυσικά η κατάληξη να μην είναι η ευχή για ένα οριστικό τέλος, αλλά για μία βελτίωση δια του προσωπικού αγώνος του καθενός.

(8 / 10)

Φανούρης Εξηνταβελόνης

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MALLEUS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The fires of Heaven”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Armaged­don Label
ΣΥΝΘΕΣΗ:
The Chan­nel­er – Φωνητικά
The Ham­mer – Κιθάρα
The Watch­er – Μπάσο
The Relent­less – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Band­camp
Spo­ti­fy
YouTube

Μένουμε στις Η.Π.Α και μεταφερόμαστε στην άλλη άκρη της χώρας και συγκεκριμένα στη Βοστώνη, όπου θα βρούμε τους MALLEUS. Τούτη η αμερικανική τετράδα είναι καινούργια στον χώρο, καθώς κυκλοφορεί το πρώτο της ολοκληρωμένο album (“The fires of Heav­en”), μετά από δύο EPs (“Storm of witch­craft” και “Night raids”). Μυστήριο περιβάλλει τις προσωπικότητές τους, μα ψάχνοντας λίγο το back­ground τους, βλέπουμε πως λίγο ως πολύ, έχουν συνεργαστεί ξανά μεταξύ τους, σε μπάντες όπως οι THE WATCHER, AKRASIA και SGT. SLAUGHTER. Για τους δύο εξ αυτών μάλιστα, ξέρουμε και τα κοσμικά τους ονόματα. Ο The Relent­less ονομάζεται Chris T. και ο The Watch­er, Max Furst.

Μην έχοντας ακούσει ούτε νότα από το πρότερο υλικό τους, όταν διάβασα την περιγραφή “black/thrash” που τους συνοδεύει, άρχισα να κάνω τις δικές μου υποθέσεις σχετικά με το πώς μπορεί να ακούγεται η μουσική τους. Όχι πως μπορείς να διαφοροποιηθείς αρκετά από κάποια συγκεκριμένα μοτίβα, όταν πρόκειται για αυτό το στυλ, αλλά ήθελα να δω πως έχουν κατανεμηθεί και πως χρησιμοποιηθεί οι επιρροές τους. Η ατμοσφαιρική, υποβλητική εισαγωγή “The tem­pest”, με τα κλασσικά έγχορδα, με βάζει σιγά-σιγά στο κλίμα, για να έρθει ο καταιγιστικός απόγονος του “Blas­phe­mer” των SODOM και του “Tor­men­tor” των KREATOR, που ονομάζεται “A dark sun ris­es” και να μου δώσει τις πρώτες απαντήσεις. Η συνέχεια της ακρόασης, δεν κάνει κάτι άλλο παρά να επιβεβαιώσει όσα υποψιαζόμουν. Εκτός των Γερμανών, σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου των MALLEUS έχουν παίξει οι HELLHAMMER/CELTIC FROST, οι BATHORY, οι DARKTHRONE στις πιο crust και heavy στιγμές τους και τέλος οι VENOM. Δηλαδή, σχεδόν όλοι όσοι διαμόρφωσαν την black/thrash σκηνή, με τον α’ ή τον β’ τρόπο.

Στιχουργικά, οι Αμερικανοί αναφέρονται στην περίοδο όπου στη γενέτειρά τους υπήρχε μια έντονη θρησκευτική αναταραχή, στο σκοτεινό παρελθόν του αποικιακού, θρησκευτικού ζηλωτισμού και στις πρακτικές των Πουριτανών. Τι πιο ταιριαστό, θα μου πεις, για μια μπάντα από την Μασαχουσέτη, όπου υπάρχει και μια φημισμένη πόλη που λέγεται Salem, έτσι δεν είναι; Οι MALLEUS λοιπόν δεν κάνουν κάτι καινοτόμο, δεν προσφέρουν κάτι ανανεωτικό, αλλά αυτό που κάνουν, το κάνουν καλά. Πολύ καλά, θα έλεγα. Και είναι το ίδιο ικανοί τόσο στα ταχυδύναμα τραγούδια τους, όσο και στα μεγάλης διάρκειας, black met­al έπη τύπου “The fires of Heav­en” και “Mourn­ing war”, που άνετα θα μπορούσαν να έχουν συνθέτες τους Fen­riz και Quorthon, αντίστοιχα. Καλή αρχή έγινε εδώ, αναμένουμε την συνέχεια!

(7,5 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NINE ALTARS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The eter­nal penance”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Good Mourn­ing Records/Journey’s End Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Kat Gill­ham — Τύμπανα, φωνητικά
Jamie Thomas – Μπάσο
Char­lie Wes­ley – Κιθάρες
Nico­lete Bur­bach – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Face­book
YouTube
Τον περυσινό χειμώνα, η ατμόσφαιρα στα Rock­ing Horse Record­ing Stu­dio του Durham (προφέρεται «Ντάραμ»), στη βορειοανατολική Αγγλία, έπρεπε να ήταν εξαιρετικά βαριά. Ο λόγος; Κανείς άλλος, πέραν από τις ηχογραφήσεις ετούτου εδώ του album. Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά τα πράγματα. Καταρχάς, όσοι γνωρίζουν το ονοματεπώνυμο Kat Gill­ham, έχουν ήδη καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Η Kat είναι η front­woman των μικρών (μέχρι να γίνουν μεγάλοι, που το εύχομαι) θεών του επικού doom met­al, THRONEHAMMER, ενώ την έχουμε δει να καταπιάνεται και με άλλα συγκροτήματα, με πιο πρόσφατο τους ENSHROUDMENT, οι οποίοι κυκλοφόρησαν πέρυσι το πρώτο τους EP “As the light is extin­guished”. Μεταξύ λοιπόν του EP εκείνου και του καινούργιου album των THRONEHAMMER που αναμένεται να κυκλοφορήσει ίσως και μέσα στη χρονιά, η Kat αξιοποίησε τον πλεονάζοντα χρόνο της για να κυκλοφορήσει το “The eter­nal penance”, το ντεμπούτο των NINE ALTARS. Και γιατί “NINE ALTARS”; Διότι στην πόλη του Durham υπάρχει ένας καθεδρικός ναός, που έχει εννέα βωμούς.

Τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της Kat, το όνομα του group, συν το πολύ ωραίο εξώφυλλο, ένας πίνακας του Karl Georg Adolf Hasenpflug με τίτλο “Church ruins in snow” φιλοτεχνημένος το 1853 και «κάτοικος» του Δημοτικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας του Πολιτισμού του Dort­mund (Muse­um für Kun­st und Kul­turgeschichte Dort­mund), μου δημιούργησαν τις καλύτερες πρώτες εντυπώσεις και μια έντονη αίσθηση πως εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ δυνατή κυκλοφορία. Και έξω, δεν έπεσα. Τα μόλις τρία κομμάτια του “The eter­nal penance”, φτάνουν το album κοντά στα 35 λεπτά διάρκεια. Τα δύο από αυτά (“The eter­nal penance” και “The fragili­ty of exis­tence”) είναι δυο άνω των δέκα λεπτών μεγάλιθοι, με αργό ρυθμό και θρηνητική φωνητική ερμηνεία ενώ το τρίτο (“Sal­va­tion lost”) ανεβάζει λίγο τις ταχύτητες, με την “Coun­try girl” χροιά του.

Το “The eter­nal penance” είναι ένα καθάριο doom met­al album, που άλλοτε ποντάρει στο μελαγχολικό, λυπητερό ως και αγωνιώδες συναίσθημα κι άλλοτε αποκτά επικό χαρακτήρα, με στίχους γύρω από τη ζωή και τον θάνατο. Δε μπορώ όμως να πω πως υπάρχει ιδιαίτερη σχέση με επικά doom συγκροτήματα όπως οι CANDLEMASS, SOLITUDE AETURNUS και MEMENTO MORI. Η επική essence έρχεται να «ντύσει» μια μουσική που έχει βάσεις και άμεσες αναφορές στους CATHEDRAL, SAINT VITUS, WARNING, REVEREND BIZARRE και εννοείται BLACK SABBATH. Οπότε, όσοι “true doom­sters” δεν έχουν και τις καλύτερες των σχέσεων με τα πιο “pow­er” (όπως έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζονται) στοιχεία στην αγαπημένη τους μουσική, θεωρώ πως εδώ θα βρουν έναν ακόμη μικρό παράδεισο. Σίγουρα, ένα μικρό doom met­al high­light για το 2023.

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS

Το σουηδικό pow­er trio των MÄRVEL, αν παρακολουθείς την στήλη και έχεις καλή μνήμη, θα το θυμάσαι από την παρουσίαση του τελευταίου τους stu­dio album, “Graces came with mal­ice”. Φέτος, για να γιορτάσουν τα είκοσι χρόνια δραστηριότητας, ο Βασιλιάς (The King), ο Αστός (The Burgher) και ο Βικάριος (The Vic­ar), κυκλοφορούν την πολύ πλούσια συλλογή “Dou­ble decade”. Πρόκειται για ένα διπλό ανθολόγιο 23 (!) κομματιών, που αφενός καλύπτει σε μεγάλο βαθμό ό,τι έχουν κάνει πριν από το “Graces…”, με γνωστά αλλά και σπάνια κομμάτια που προηγουμένως ήταν δυσεύρετα, αφετέρου προσφέρει και δύο καινούργιες συνθέσεις, τα “Catch 22” και “Turn the page”, οι οποίες δεν απογοητεύουν, αλλά κινούνται στο ίδιο, γνωστό μας, πολύ καλό επίπεδο της μπάντας. Η έκδοση βινυλίου περιλαμβάνει ένα ωραίο βιβλιαράκι με προσωπικές ιστορίες τόσο από τους προέδρους του MÄRVEL Army, όσο και από τον ιδρυτή του. Γιατί οι MÄRVEL έχουν fan club, το οποίο έχει έδρα σε δώδεκα χώρες και ισάριθμους προέδρους!

Το άκρως συναυλιακό “High Ener­gy Rock” του group αποθεώνεται και εδώ, με επιρροές-αναφορές σε μπάντες όπως οι KISS, THE HELLACOPTERS, GLUECIFER και AUDREY HORN και με έναν ήχο εξαιρετικό, σε νέο mas­ter­ing από τον Mag­nus Lind­berg (THE HELLACOPTERS, IMPERIAL STATE ELECTRIC, CULT OF LUNA, THE DATSUNS, TRIBULATION, LUCIFER) και τον Robert Pehrs­son (Robert Pehrsson’s HUMBUCKER). Οπότε, η συλλογή αυτή δεν ενδείκνυται για σένα, μόνον αν έχεις το εξαιρετικό “Graces…” και την υπόλοιπη δισκογραφία της μπάντας, αλλά μπορεί να χρησιμεύσει ως μια ιδανική «πρώτη επαφή», με αυτό το όμορφο group.

Web­site
Band­camp
Face­book
YouTube

Δημήτρης Τσέλλος